چین مبدا رزم

 

      چین مبدا هنرهای رزمی جهان

چین به عنوان یک سرزمین که در آن جا هنرهای رزمی بدوا شروع به شکل گیری نمودند.می تواند موضوعی برای پیدا کردن سرنخ و ریشه ابداعی این گونه هنرها باشد.تاریخ چین حاکی از آن است که هنرهای رزمی در ابتدا در آنجا به صورت یک حالت دفاع شخصی تمرین می شده که آن را (چیاهو) می نامیدند.آنگاه به مرور زمان بعضی از حرکات آن تعغیر شدند تا این که در سال 520قبل از میلاد مسیح شخصی به نام (بودیدهارما) که چینی ها اورا (تامو)می نامیدند به منظور تعالیم مذهبی وارد چین شد .در آن زمان یک نوع مسابقه رزمی در آن شهر رایج بود که(چیایوتی)نامیده می شد و در این نبرد برخورد های بی رحمانه و دور از انسانیت بین داوطلبین انجام می پذیرفت به طور مثال هر دو طرف می باید بر سر خود کلاه شاخدار آهنین می نهادند وسعی در شاخ زدن و زخمی کردن نفر بعدی می کردند این روش تا زمان امپراطور(هیانگ تی) ادامه یافت تا آن که وی برخی تمرینات و تعلیمات پزشکی و تنفسی را برای سالم نگه داشتن بدن جایگزین روش وحشیانه قبلی نمود.

(بودیدهارما)پس از ورود به چین توسط امپراطور پذیرفته شد وتعالیم خویش را در معبد بنام (شائولین) شروع نمود.در این مکان راهبان مذهبی وجود داشتند که پیرو فلسفه قدیمی(تائو)بودند وهمچنین علاوه بر تعالیم مذهبی تمرینات بسیار ساده ای را برای دفاع از خویش که به دلیل شبیخون گا و بیگاه دزدها راهزنان به آن منطقه بود می آموختند.

تعالیم(بودیدهارما)در آنجا کلا بر دو قسم بود:1-سری تمرینات تفکری و تمرکزی2-تعالیم مذهبی در تمرینات تفکری و تمرکزی که(بودیدهارما)به پیروانش آموزش می داد دیسیهلین وانضباط شدیدی اعمال می شد که در بعضی موارد شاگرد مکتبش به علت ضعف بدنی و نداشتن قدرت کافی قادر به ادامه راه نبوده و در جریان های تعلیم دچار ضعف و بی حالی می شدند . این تعالیم عبارت از تمرکز حواس و روزه داری و ساعت ها بیدار ماندن بود.

(بودیدهارما)پس از مشاهده و ضعف و بی حالی افراد تحت تعلیمش تصمیم گرفت روشی رابه وجود آورد که به واسطه آن بتوان به مرحله بالاتری از قدرت و نیرو فیزیکی دست پیدا نمود.از این رو وی مدت زمان طولانی در سکوت و آرامش وتنها به سر می برد و ساعتها در کوه ها وجنگل ها تمرینات ابداعی خویش را تکمیل نمود تا پس از مدتی هیچده روش تمرینی را به وجود آورد که به(لوهان شی با) یعنی 18تمرین مشهور شدند. برای مدتها زیادی سیستم مبارزهای(بودیدهارما)تمرین می شد تا این که بعد از یک قرن فیلسوف بزرگ چینی بنام(چانگ تزو) با روشهای هجده تمرین آشنا ودر همان حال موفق شد با اصول وابسته به روش تنفسی که ابداء نموده بود حالت جدیدی به روش های رزمی بدهد.

نان چوان

 

نان چوان(سبک جنوبی)

نان چوان یا بوکس جنوبی یکی از سه سبک اصلی واستاندارد ووشو جهان بوده که به علت دارا بودن مشخصات منحصر به فرد خود اعم از قدرت و سرعت و انعطاف پذیری جایگاه ویزه ای در بین هنر جویان ایرانی دارد.این سبک در قسمت تالو(اجرای فرم)به سه صورت اجرای فرم استاندار نان چوان (فرم بدون سلاح با مشخصات سبک)نن گوئن(فرم سلاح چوب)نن دائو(فرم سلاح شمشیر پهن)به مسابقات جهانی و المپیک قدم می گذارد.و در قسمت سانشو (مبارزه آزاد) با قوانین کاملا علمی همگام با دیگر سبکها ووشو در میادین جهانی حاضر می گردد نان چوان به طور کسترده در جنوب چین تمرین می شود.در زمان سلسه مینگ(1368-1644م)پایه گذاری شده و سبکهای مختلفی دارد.بین مشهورترین آنها پنج سبک وجود دارد.

خانواده ای هو و نگار و کای و لیو ولی و مو و چند سبک دیگر که کمتر شناخته شده مانند بوکس(پنجه)و(بوکس ببر سیاه).

نان چوان روی حالت چمبانه زدن همواره با نقطه ثقل پائین کارپیوسته پاها تاکید دارد و دارای ضربه های مشت نیرومندی است.نان چوان به وسیله ترکیب حرکات با تعداد پرش و قدرت پا و نفس کشیدن و صداهای مقطعی تولید می شود.

نان چوان یکی از منابع و سرچشمه های بوکس چینی می باشد با یک سرگذشت و تاریخ دیرینه.