معبد شائولین

 Shaolin 

یکی ازمکانهای عقیدتی درآن زمانها بود که پیروان کثیری از قبایل مختلف چینی را بسوی خود می کشاند. معبدی ارزشمند به لحاظ تاریخی ومؤثر بر فرهنگ مردمان چین. بنا به برخی روایات این معبد را بودائیهای هندی که به این دیار مهاجرت کرده بودند بنا نهادند که از ابتدامکانی برای زیارت وکنترل قوای درونی بود. آنان معتقد بودند که آدمی از نیروهای حیاتی عظیمی غیر از حواس پنجگانه برخوردار است و سعیشان در آن معبد بیشتر کنترل هواهای نفسانی ، مبارزه با امیال درونی و نزدیکتر شدن به نیروی حیاتی بود ، که رفته رفته منجر به قدرتمندتر شدن نیروی تفکر آنان نیز شده و افراد یا قبایلی که با شائولین در ارتباط بودند همواره در جنگهای قبیله ای پیروز و برتر میدان بودند، به مرور زمان تمامی قبایل چین به این امر واقف شدند که فنون مهارتی ویژه ای در شائولین آموزش داده می‌شود که تسلط بر آن فنون آنان را فاتح جنگها می نماید لذا اغلب به آنجا روی آودند وفرهنگ و ذات شائولین در مدت نه چندان زیادی در تمامی سرزمین اژدهای زرد(چین) اشاعه یافت با سپری شدن سالیان بسیار زیاد هر قبیله ای تحولات جدیدی را بر فنون شائولین اعمال نمود تا اینکه اوضاع به گونه ای شد که هر چند قبیله ، خود سبک ابداعی خاصی را بوجود آوردند که در مجموع تا کنون شمار سبکهای رزمی شناخته شده چینی به بیش از 450 سبک رسیده است که در مجموع غنای تکنیکی بی نظیری به این فنون رزمی بخشیده است .

رازداری

گرچه تفاوت فنون در این سبکها بسیار فاحش وآشکار بود اما یکی از وجوه مشترک آنها خصلت رازداری بسیار برجسته‌ای بود که استاید این سبکها داشته و به شاگردان نیز منتقل می کردند. دلیل بوجود آمدن این خصلت این بود که اگر قبیله یا طایف‍‍ه‌ی خاصی به فنون جدیدی دست پیدا میکرد ، برای آنکه در جنگها از همین فنون بر علیه خود آنان استفاده نشود یعنی در واقع ، ابزار را به دست دشمن نداده باشند ، بصورت بسیار محرمانه از این فنون محافظت میکردند. مدرنیته شدن جهان به شیوه امروزی و گرایش مردمان جهان به صنعت وتکنولوژی ، موجبات تغییرات فراوانی را در جنگهای طوائف چین فراهم آورد ، پدیده‌ی ارتباطات که توانست مردم جهان را به هم نزدیکتر سازد‌،بروی چینی ها نیز بی تأثیر نبود . به مرور زمان روابط خاصی در میان مردمان چین ظهور نمود و فرهنگ شائولین به‌عنوان عقیده‌ای بنیادین در آن سامان درآمد .

حال که مردم چین از نقطه‌ی اشتراکی بزرگی برخوردار شده بودند و امپراتوری چین هم جایگاه خود را در خطر می‌دید، ترفندهای دیگری را جهت سلطه بر آن کشور برگزید که از آنجمله میتوان رواج تریاک در آن کشور را نام برد که پس از مدت کوتاهی زندگی بیشتر مردم را فلج نمود .

انقلاب تریاک یکی از بزرگ‌ترین رخدادهای تاریخی چین است و عمدتاً توسط تفکر و فرهنگ مشترک مردم چین که نشأت گرفته از فرهنگ شائولین بود شکل گرفت و اعتیاد و ذات تریاک را در آن دیار ریشه کن کرد.

پس از آن زمان عموماً سبکهای مختلف شائولین از محبوبیت بیشتری برخوردار شدند تا آنجا که در مراسمات مختلف ، قهرمانان و برجسته‌ترین رزمیکاران چینی به نمایش تواناییهای خود می‌پرداختند. طی چند صد سال این مسئله به همین روال می‌گذشت و فنون رزمی چینی کاملتر می‌شدند ، کشورهای زیادی خواهان فراگیری این فنون و مهارتهای رزمی بودند اما هیچگاه از سوی چینی‌ها اجابت نمی‌شد چرا که همواره خصلت رازداری چینی‌ها به نسلهای بعد انتقال می‌یافت و مانع از گسترش این فنون در خاج از مرزهای چین می‌شد... تا اینکه پس از گذشت سالیان متمادی ، رفته رفته این مهارتها بصورت یک ورزش باستانی درآمد که با نامهای مختلفی شناخته می‌شد که مهم‌ترین این اسامی عبارت بودند از کونگ‌فو ، بوکس چینی ، چوان‌فا ، شائولین ، ووشو و غیره که بنا به توافقات مقامات شائولین در چین نام ووشو برای جهانی شدن این ورزش برگزیده و فدراسیون جهانی این ورزش نیز تشکیل شد.

سبک معروف و کهن ووشو است که یک سبک درونی و بیرونی است. یعنی سختی و خشونت دو سبک چانگ چوآن و نان چوآن و نرمی و پرداختن به درون سبک تای چی را دارد. زیر مجموعه‌های این سبک بسیار زیاد هستند که پرداختن به آنها مقوله‌ای گسترده است که در زیر فقط اشاره‌ای به تعدادی از سبکهای زیر مجموعه شائولین چوآن می‌‌شود:

· تانگ لانگ(مشت ملخ(

· لوهان(سبک معروف و اولیه شائولین(

· زائو زوی(سبک آدمک مست(

· فنزی چوآن(مشت لغزشی(· ...

سبک تای چی چوآن

مشت تنفسی نام این سبک است که تنفس ریتمیک همراه و هماهنگ با حرکات فرم از ویژگیهای این سبک می‌‌باشد. هنر رزمی تای چی چوآن از سبکهای درونی است که بر خلاف دو سبک گفته شده در بالا (چانگ چوآن و نان چوآن) بر روی روح و درون کار می‌‌کند که در روند تمرین این سبک جسم نیز ساخته شده و هنر جو را به سطح بالایی از سلامتی و آمادگی جسمانی می‌‌رساند. امروزه این هنر رزمی را در سراسر جهان به خاطر سلامتی جسمانی و روانی و برای رسیدن به آرامش روحی انجام می‌‌دهند. به طور کلی حرکات سبک تای چی آرام و نرم و یکنواخت بدون وقفه بوده که به قول چینیها مانند ابرهای شناور و آبهای روان است.

تای چی دارای پنج سبک درونی دارد که همگی از استیلهای تای چی بحساب می‌‌آیند:

1. استیل یانگ

2. استیل چن

3. استیل وو

4. استیل سان

5. استیل هائو-زانگ

همچنین دارای سبک معروف و منحصر بفرد در زمینه دفاع شخصی و مبارزه می‌‌باشد که علاوه بر این انجام این تمرینات کمک شایانی به بیداری نیروی درونی و جاودانی در انسان می‌‌کند. به این سبک تویی شو یا رد و بدل کردن دستها می‌‌گویند که در زبان انگلیسی به آن Push hands می‌‌گویند. همچنین زمینه دیگری در تای چی وجود دارد بنام چی کنگ که مجموعه‌ای شیوه‌های تنفسی است که با انجام این تمرینات پس از 6 ماه بصورت مداوم، کلیه امراض و ناراحتیهای جسمی و روحی بهبود خواهند یافت. البته اگر در هوای پاک مانند کوهستان تمرین شود نتیجه بسیار قابل توجهی خواهد داشت.

یا مشت کوتاه که در مناطق جنوبی چین ابداع شده و بخاطر داشتن مشتهای سریع تر, سنگین تر وقوی تر انجام حرکات فرم در جا این لقب را گرفته است.

+ معبد شائولین، مهد پرورش هنرهای رزمی قدیمی چینی، واقع در ایالت هونان، اکنون بیش از هزار و پانصد سال است که ناظر اجرای تمرینات هنرهای رزمی است چه بدون سلاح و چه با سلاحهایی نظیر باتوم، خنجر، شمشیر و… امروز بدست آوردن شجره‌نامه محرمانه بزرگانی که موفق به فراگیری سبک شائولین شده بودند، بعید به نظر می‌رسد. در مجموع علائم و نشانه‌هایی که از تاریخ به دست ما رسیده، که گاهاً امکان دارد افسانه باشند. به ما این امکان را می‌دهند که از بین آنها، یک جمع‌بندی کلی داشته باشیم..رن پنجم، زمان پیدایش معبد، دو استادی که نامهایشان بدست ما رسیده؛ استاد کوآن‌سووی و هانگ جی چان هستند که در مبارزه بدون سلاح از نام‌آوران عصر خود بوده‌اند و این هنر را به راهبان معبد آموزش می‌دادند. سپس با مهارت یکی از راهبه‌های هندی تبار به نام پاتویو، تمامی نگهبانان معبد نیز آموزش دیدند.

بعدها با کمک هویی کوآنگ و تسانگ چائو، پاتویو توانست فعالیت‌های کوآن و هانگ را دنبال کند و بسط دهد. استاد هویی یکی از متخصصان فنون مبارزه و استاد تسانگ یکی از فن‌آوران بوکس زمان خود شدند.

این چنین بود که در قرن ششم، وقتی بود که هیدارمای معروف (که او نیز هندی تبار بود)، وارد معبد شائولین شد، از قبل شهرت روشهای هنرهای رزمی او به گوش همگان رسیده بود. استاد هیدارما به راهبان روش جدیدی آموخت که در عین این که مبارزه می‌کنند، سلامتی خود را نیز به بهترین شکل ممکن حفظ کنند و آن را به خطر نیندازند ولی این روش خیلی واقعی به نظر نمی‌رسید. پس از آن استاد گسترش دادن تکنیک‌های ویژه مبارزه و خصوصاً استفاده از باتوم را از سر گرفت.

ما منتظر رسیدن قرن شانزدهم می‌شویم تا پدیده تسویی یوآن، از راه برسد. او خیلی زود متد جدیدی از مبارزه ارائه داد که ترکیبی از 72 حرکت بود، پس از آن به کمک اساتیدی چون پی-یو-فانگ و لی چانگ، تسویی یوآن توانست ورزش بوکس را در 5 فرم متفاوت و ترکیبی از 170 تکنیک ابداع کند.

این پنج سبک عبارت بودند از: بوکس اژدها، بوکس ببر، بوکس درنا، بوکس مار و بوکس پلنگ. پس از این دوره، جهشی داریم به قرن 18. سال 1736. زمانی که معبد قربانی آتش‌سوزی شد که توسط سپاهیان امپراطور افروخته شده بود. این یک کشتار دسته جمعی واقعی بود برای راهبانی که هیچ راه گریزی نداشتند.

تمامی به جا مانده‌ها را نیز، اعدام کردند و از این بین فقط 5 نفر جان سالم بدر برده، فرار کردند. این افسانه است یا واقعیت؟ کسی نمی‌داند افسانه‌های عامیانه این طور می‌گوید که این 5 نفر بعدها، خالق پنج سبک بزرگ کونگ فو شدند. این پنج استاد بزرگ ایالت هونان را ترک کرده و به جنوب کشور، ایالت فوکیان پناهنده شدند. نامهایشان را عوض کرده و هر یک سبک ویژه خود را در کونگ فو بنا به دانسته‌هایی که در معبد شائولین آموخته بودند، پدید آوردند. لی‌هی کی سبک لی- گار- کوآن را پدید آورد، مو چائوهینگ سبک مو- گار- کوآن، تسی تو چونگ سبک چوی- گار کوآن، لیو تا – هونگ سبک لیو- گار- کوآن و هونگ هی کوآنگ سبک گار- کوآن را پدید آوردند.

سبک هونگ، یعنی هانگ گار، مهمترین سبک قدیمی شائولین است که بر جای مانده است. و بالاخره در قرون 19 و 20، کونگ فو توسط شخصی ممتاز و معروف به نام هوآنگ فی، هونگ (متولد 1847 متوفی 1924)، معرفی شد. او که نزد پدرش هوآنگ چی اینگ (او نیز نزد لوآ- تسی، یکی از ده ببر شائولین در جنوب)، پرورش یافته بود، فی – هونگ زندگی درخشانی را پشت سر گذاشت او شاهکارهایش را در ادبیات چین و در دنیای سینما به جای گذاشته است.

همچنین هر آنچه امروز، جکی‌چان و جت‌لی روی پرده‌های سینما از خود نشان می‌دهند، حرکات و ژست‌های افسانه‌ای هوآنگ فی- هونگ است، مردی که خالق فنی بود که «ضربه‌ای برگرفته از روح ماده» معنی می‌داد.

اژدها : ازبرترین حیوانات در دفاع و حمله است.که درباره آن قبلا گفته شد.فقط باید گفت که نوع پنجه اش بصورت است که 4انگشت بصورت خمیده و انگشت شصت بصورت معمولی است.

ببر : در چین شیر زندگی نمی کند.به همین خاطر ببر بعنوان سلطان حیوانات است.پنجه ببر بصورتی است که تمام انگشتها کاملا کشیده وبعد خم میشود .باید گفت که پنجه ببر حالتی فشاری دارد.

درنا : درنا از پرندگانی است که به علت ماندن روی پاهایش به مدت طولانی در مقابل گرگ معروف است .که از این حرکت آن در وینگ چون و ووشو استفاده میشود.پنجه درنا بصورتی است که 4انگشتها بصورت صاف و شصت زیر 4انگشت قرار میگیرد .بصورتیکه کلیه انگشتها به هم بچسبند.

مار: پنحه مار دو نوع است .یکی بصورتی است که3نگشت بصورت صاف و انگشت کوچک وشصت کمی خم میشود.نوع دوم آن بصورتی است که 5انگشست به هم چسبنده وکف دست رو به بالا است.

پلنگ : پلنگ حیوانی است که مهروفترین پنجه را دارد.و در کلیه هنرها و ورزشهای رزمی بکار میرود.باید توجه کرد که انگشت شست باید جمع شده باشد .چون اگر رو باشد امکان شسکستن آن است

در اصل این پنج حیوان به پنج حیوان شائولین معروفند.

چوی لی فوت: دوازده(12) روش مبارزه و مسابقات مختلف دراین زمینه را داراست از جمله:

سمی کونگ فو فایتینگ- فول کونگ فو فایتینگ- سوپرکونگ فو فایتینگ- مدرن کونگ فو فایتینگ- چاینیز کیک بوکسینگ- استریت فایت- ولایت فایتینگ و... که هر کدام از این روشها دارای مسابقات کشوری- آسیایی وجهانی می باشد.

چوی لی فوت: روش کامل دفاع شخصی برای تمامی گروه های سنی باهرتوانایی جسمی می باشد.

در این سبک به نیروهای درونی و کنترل نفس واهمیت روح نسبت به جسم توجه کامل شده است که لازمه ی رسیدن به مدارج عالی این رشته است. همچنین دستیابی به تناسب اندام و تجربه روشهای مختلف مبارزه با دست خالی وبا سلاح از ویژگیهای این سبک اصیل است.هنر ترکیبی رزمی چوی لی فوت توسط استاد نجیب زاده ای به نام (چان هونگ) بنیانگذاری شد .این روش پدیده ای ترکیبی از فنون مختلف شاگردان راهب تامو بوده است . به طوری که ضربات سرعتی و بلند پا با ضربات انفجاری دست همراه با فنون درگیریهای نزدیک و هنر سلاح مخوف و به کار گیری نیروهای درونی اساس این هنر رزمی می باشد .نام این رزم به لحاظ احترام و تواضعی که فلسفه بنیادین این هنر است از نام سه استاد چان هونگ - بنیانگذار آن - نشأت میگیرد: چوی از نام استاد چوی فوک - لی از نام استاد لی یاووسان و فوت از نام بودا که روش اصلی هنر رزمی چوی لی فوت یعنی روش مبارزه به وسیله نیروهای درونی است. 

 

Shaolin 2

برخی اصطلاحات ووشو

nan chuan 

 

 

گونگ بو ایستادن متمایل به جلو 
 مابو نشست پا اسبی و شی بو ایستادن پا گربه ای
تی‌چی استقرار زانو بلند
پو بو نشست اسبی روی یک پا
چی یه بو ایستادن پا ضربدری
حالتی از گونگ بو که پاها موازی است
خندن بو
هـای بو نشست سر پنجه‌ای پا
دولی بوتوما ایستادن زانو بالـا
استقرار پروانه‌ای زانو
یک پا روی زمین
دن دیه بو کووای ما نشست کشیده یک پا
چوات سینگ نشست بروی پاشنه‌ی پا
هوان چن بو چهار زانو نشستن
چی لونگ بو استقرار اژدها
چهار زانو نشستن با نفس آرام
هوان چی چن بو
لـا او ما نشستن بر روی زمین
تویی فا ضربات پا در ووشو
تن تونه ضربات پاشنه پا به جلو
دینگ تونه ضربه با تیغه پا به جلو
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
سه چو ایتونه ضربه به پهلو با تیغه
پی جی یائو ضربه با روی پا
ین خه تو ضربه با پاشنه
تن کونگ تونه حرکات پرشی
خوسانو درو از پشت
تن خای پینگ خن تعادل پا بالـا از پشت
جن تیه کشش پا از جلو
پینگ فن قلـاب کردن پا پشت
تن کونگ حرکات پرشی
شوان فنگ جا پا از خارج به داخل
تن کونگ پی ضربه پرشی به جلو
تن کونگ بای چرخش ازداخل به خارج
پن توئه دیه افت در روش جنوبی
سمبلی توئه پریدن چرخشی
شوانزی پرش پروانه ای
میخوا روش شکوفه الو
یوان روش میمون
چی سینک روش هفت ستاره
جینگ لو خط سیر انرژی در بدن
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
سین یی روش بوکس تقلیدی
داخانگ تون بیروش دستان بلند
شیائوخونگ روش کاربد سلـاح
شوای جی یائو قدرت پنهان در مبارزه
فنک خواه روش باد و آتش
چی تیان داشنگ روش بوکس میمون سلطان
باجیج چی داشنگ بوکس تقلیدی میمون
پیکواچی داشنگ بوکس تقلیدی گوریل
ایستادن بر روی یک
انگشت
بیجی چان
جی چوان چیانگ روش انگشتان نیزه
چی میفنگ روش باد به دنبال ابر
تونگ بیروش حملـات مستقیمـ دست
چون تایجی کنگ روش معمای دستان بودا
تمرینات منظمـ کار با تان
تی ان
سان چیانو
یوان چی تمرینات انرژی حقیقی
لوهان چوان دستان آهنین راهب
لیانگ چی باز کردن راه تنفس
داکوی هیسنگ دستان بلند ستاره ای
هیسیاشی ضربات پنجه‌ی مار
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
شان تونگ چی فشار دست بلندکوهستان
یون شوچی فشار دست امواج ابری
پیه شن چی فشار دست تابیده
داکواپائولو فنون ناقوس بزرگ
ضربات دست راهب به نقاط

حساس  


لوهان هسی چی پائو
ایرون پالمـ شکستن اجسام
چی سائو تمرینات آرنج چسبیده
نون موی مشت عمودی
ونک جیانگ ضربه کف دست به بالـا
دای جیانگ ضربه‌ی کف دست به پایین
هوئن سائو دفاع دایره‌هـای مچ
بون سائو دفاع آرنج به بالـا
تان سائو دفاع کف دست به بالـا
فوک سائو دفاع پیچشی دست
پک سائو دفاع با کف دست
گامـ سائو دفاع فشاری دست
فوت سائو دفاع به سمت خارج
جوت سائو دفلع انقباضی دست
بیل سائو دفاع با سر انگشتان
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
تارن سائو دفاع مچ به سمت بالـا
ابتدایی ترین تمرینات
تنفسی
اییک کان لینگ
خوئی تونه جارو بیپا
تک ما لگد اسبی
تان تک لگد نفوذی کشیده
لین بوکوئن مشت زنی کوتاه
پیگوا کوئن مشت قیچی کننده
لی گا دفاع ساعد به بالـا
وای گا دفاع ساعد به بیرون
چن نای نشستن به حالت چهار زانو
یونگ گارد
یونگ ما گارد اسب
دی جونگ حالت ایستاده آزاد
تگ لگد
جیک تک لگد از جلو
جوک تک لگد از لو
چائو تک لگد با پاشنه
دیمـ تک لگد با کف پا
پای تک لگد چکشی
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
بیوتک لگد تیغه از جلو
تان ما ایستادن
پای لین توجه
شانک شی تعظیمـ کردن
چی شی شروع کن
پای‌هـائو روش دویدن
لیانک چی تنفس دائم
یونوهسی جای مشخص
پائو استقرار
تان پی ین ضربات دست
هیسیاشی ضربه سر انگشت
تانک لـانک ضربه آخوندک
شی فو - سی فو استاد سبک
سی چوا هنر جو
سای هینگ هنرجو ارشد
سای دای ارشد کلـاس
سی فو استاد
سی کانک استاد بزرگ سبک
بخش مهم
چو فنک

ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
سه سویی وارد کردن
ون کونک با تدبیر
چوان شن روش زدن
چین پو گامـ برداشتن
تان پی ین تک ضربه با دست
یو راست
شو چپ
چی یانو جهت مختلف نیرو
یو فن گارد
هوان برگشت به حالت او لیه
چی تنفس
وو فنون
لـانک بزرگ
لوهان راهب
تانک شو روش مبارزه در شائولین
پوهو جلو آمدن
شانگ هر دو دست
شو مسابقه تمرین
زو چن جمـ شدن
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
پای روش
پو حالت
پنک جا خالی دادن
لی یو غلطیدن به عقب
آن هل دادن
داکوای بزرگ
کوای کوچک
فونک سریع
کان چویی ضربات آرنج
ین پوشیده-سیاه-سمبل
چونک مستقیم
یانگ برهنه-سفید-سمبل
چوان مستقیم
چانگ کف دست
سه چوان وارد کردن مشت
لو قلـاب کردن
لویوا چنگ زدن
تیالود قطع کردن
پنک ساطور کردن
نین چسبیدن
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
گائو خمـ کردن
لونگ اژدها
تانگ لـانگ آخوندک
پائو پلنگ
تاشنگ میمون
تاشنگ من میمون بزرگ
شی مار
هو درنا
فو ببر
کوئن مشت
یین عقاب
چائو پنجه
دائو تیغه
فو چائو پنجه ببر
بین چائو پنجه عقاب
پائو چائو پنجه پلنگ
شی سو دست مار
لونگ سائو دست اژدها
دائو سو دست برنده
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
لونگ کوئن مشت اژدها
تانگ لـانگ کوئن مشت آخوندک
تاشنگ کوئن مشت میمون
پائو کوئن مشت پلنگ
سون سائو دست باد
بوک هوک پای روش درنای سفید
بوک فوک پای روش ببر سفید
پنگ کوئن مشت‌هـای ساطوری
دائو شو شمشیر ن
جیان شو شمشیر باریک
گوئن شو چوب
چیانگ شو نیزه
نان دائو شمشیرن جنوبی
نان گوئن چوب جنوبی
تایچی جی ین شمشیر باریک تایچی
گوئن دائو شمشیر دسته بلند
سن گوئن نانجی کوسه چوبه
جوچی زنجیر
شانگ گو سلـاح عصا و حلـالی
چنتائوگونا پیچش شمشیر با ضربه
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
دفاع شمشیر به طور
دورانی ازبالـابه پایین
گوادائو
جادائو ضربه نفوذی نوک شمشیر
دفاع از پایین به بالـا
شمشیر
لیائودائو
پی دائو حرکت چکشی شمشیربه طرف
پایین
تسی جی ین ضربه نفوذی به جلو
حرکت دورانی مخالف عقربه
ساعت
جی یائوجی ین
دین جی ین ضربه نومـ به بالـا
بونگ جی ین ضربه با نوک شمشیر
ووئن خوا حرمت هشت
لو ئن گوئن ضربه دورانی چوب
دی ین گوئن ضربه نوک چوب
سائو گوئن درو کردن با چوب
بیگوئن قرار گرفتن چوب پشت سر
شوای گوئن ضربه چوب به زمین
جیائو گوئن زدن ضربه با ته چوب
لن نا حرکات دورانی
چیانگ شو اصطلـاحات مربوط به نیزه
بونگ چیانگ کج کردن نوک نیزه
جا چیانگ نفوذ نوک نیزه به جلو
ردیف تلفظ چینی معنی فارسی
ووئن چیانگ حرکت هشت
پی چیانگ حرکت چکشی نیزه
فنگ تو پشت سر
آخرین مهره‌ی ستون
فقرات
تویی کو
چان کونگ مهره وسطی روی کمر
مینگ من کمر
تی ان هسین روی پیشانی
شان کین وسط دو ا برو
آخرین مهره‌ی ستون
فقرات روی باسن
فنگ وی
چونگ چینگ تسو قفسه سینه‌ی سمت چپ
شین وو جناغ سینه
چونگ وان چهار سانت بالـای ناف
چوپوچینگ ناف
فینگ من چهار سانت زیر ناف
لوکینگ بیضه‌هـای میان پا
تان تی ان محل متعادل نیروی چی
   

 

برای دریافت فایل PDF  اصطلاحات ووشو به لینک زیر برید : 

http://s3.picofile.com/file/7636422254/Wushu.pdf.html

 

منبع : WWW.HUN-GAR.COM

۵ حیوان ووشو

5 

 

 

ووشو تلفیقی ازالگوی روح پنج حیوان اصلی  شائولین سنتی ببر،مار،درنا،یوزپلنگ و اژدها می باشد.پنج حیوان شائولین شبیح رود خانه ای جاری و روان بسوی مقصد پایانیش می باشند.

ببر:ببر مظهر قدرت وخشونت وتعقیب بی امان دشمن است.ابتد دشمنش را تخمین زده سپس آسیب پذیر ترین منطقه های ضعیف دشمن را شناسایی سپس با یک حمله بی امان حمله خواهد کرد.از نظر معنوی سری ببر روح تسخیر ناپذیر و آرامش در مدت خشونت است.در جسم باعث پرورش ماهیچه وزرد پی و استخوانها خواهد شد. در روح باعث شجاعت و دلیری میشود.


فرم مار گونگ فو با فرم دیگر حیوانات فرق می کند . حرکت مار به صورت مارپیچ میباشد و نیروی که ایجاد می کندسخت و ارام است. بیشتر حیوانات از نیروی تهاجمی و شدید برای ضربه زدن به دشمن خود استفاده میکند.در فرم مار ضربات مشت دیده نمیشود تمام ضربات با نفوز کف دست و حملات نوک انگشت انجام میگیرد. برای مثال ببر برخلاف مار عمل میکند . نیروی ببر صرفا خارجی است . استیل های ببری پر سر و صدا و پر تحرکهستند ، و همراه با فریاد برای ایجاد نیروی بیشتر .انرژی مار سا کت ودرونی است . مار هیچ صدای در هنگام نفوز برای ضربه زدن از خود ایجاد نمی کند
تکنیک های مار در سطح بالای هنر های رزمی است طوری که بلوک کردن وضربه زدن همزمان انجام میگیرد.هیچ فرقی بین حمله و دفاع نیست چون دفاع فورا به حمله ، و حمله به دفاع تبدیل میشود.تکنیک های حلقه ای و مارپیچی مار اغلب در ابتدا دفاعی است و سپس به ضربات حمله ای تبدیل میشود.
منظور ازفرم مار افزایش وایجاد انرژی داخلی به نام چی می باشد . چی همان ماهیتی است که ضربات معمولیخارجی رزمی کاران را با استفاده از قدرت تمرکز و نفوذ به ضربات فوق العاده نیرومند تبدیل میکند.
مار میتواند بدن خود را حلقه کند و مستقیم بلند شود. همان طور که مار کبری وضعیت ضربه زدن به خود میگیرد.از این وضعیت حلقه ای و سرعت ویرانگر و دقیق ،مار می تواند بدن خود را مستقیم کند وضربه خود را به طرف قربانی بزند. مار نیرو و قدرت لحظه ای فوق العاده را می تواند با عمل مارپیچ خود ایجاد کند.
امتیاز دیگر وحتی مهم تر از تکنیک منحصر به فرد مار ان است که میتواند انرژی درونی خود را با هر ضربه ازاد نمایداز انجا که مار حیوانی ارام است دارای انرژی درونی خیلی بیشتر نسبت به دیگر حیوانات است.وقتی مار انرژی درونی خود را با تکنیک ضربات خارجی خود ادغام می کند ، دشمن فوق العاده هولناکی می شود.
زننده فرم مار باید دارای پنچه های قوی باشد و قبل از زدن ضربه یا دفاع کردن اهسته و بازرافت عمل کند . در فرم مار بیشتر ضربات به نقاط حساس بدن زده میشود که قسمت های حیاتی بدن هستند که میتواند موجب اسیب شدید وبیهوشی و مرگ شوند.در این فرم و روش مبارزه بیشتر ضربات به گلو چشم شقیقه و بیضه زده میشود فرم حیوانات برگرفته از شکل نوع حرکت خصوصیات هجومی تدافعی و قدرتی هر حیوان است که این حرکت ها همان طور که در بین حیوانات متفاوت است در فرم های انان هم متفاوت است حتی در حرکت های که به ظاهر به یک شکل هستند مانند جک زدن ، جک زدن در فرم مار با ببر و سایر حیوانات از نظر سرعت انجام طول جهش و ارتفاع و ونحویه فرود امدن فرق میکند. در روح باعث افزایش زیرکی و تیزهوشی میشود .کسانی که فرم مار میزنند در هر امر مهمی دوبار می اندیشند.در جسم باعث تصویه و گردش منظم خون می شوند

 روش پلنگ سرعت، شجاعت و وحشیگری در مبارزه است.سرعت سریع بدنبال حمله های مشت وپنجه کشیدن وپریدنهای ناگهانی وقدرت آهننین ومکرر در مبارزه و شکار از و یژگیهای اصلی آن است.در جسم باعث تقویت عضلات کمر وپایین بدن می شود.در روح باعث افزایش عکس العمل ،سرعت و چابکی می شود.


درنا:بزرگترین نمایشدهنده در مواجه با قدرت بزرگ تر ازخود است که با هماهنگی اعضای بدن و شناخت منطقه های آسیب پذیر دشمن با سلاحهای خود (نوک و بالهایش)حمله میکنددرنا بر خلاف ببر با قدرت مبارزه نمی کند بلکه دشمن در مواجه با آن با شجاعت و هماهنگی ودفاع تاکتیکی مواجه میشود.درنا مظهر متانت پاکی است با اینکه در مرداب زندگی می کند.


 اژدهاموجود عظیم و افسانهای چینی است که از ترکیب حیوانهای واقعی سر اسب،شاخهای گوزن نر،بدن یک مار،پنجه یک عقاب و کف دست های یک ببرتشکیل شده است.در افسانه های چینی اژدها از آب می آید و خیلی سیال است.اژرها می تواند آشکار وسپس ناپدید بشود.فنون اژدها در اصل جهت بیداری و افزایش نیروهای درونی است. 

 

 منبع : WWW.HUN-GAR.COM

۵ عنصر ووشو

ووشو شامل پنج عنصر(آتش،چوب، ،فلز ،آب ، چوب) در تب سنتی چین می باشد.هر عنصر دارای خصوصیات خاصی در دفاع و حمله دارند.شناخت در مورد هر عنصر کمک به بهبود شناخت در پیشرفت در هنر رزمی می شود.

  • آتش:
    خصوصیت آتش اشتعال فوری است .ضربات دست و پای سریع و محکم مثل رعد و برق که حریف ر با تکنیک های سریع و قوی به عقب می نشانیم.
  • فلز:
    شامل حرکات قوی دست و پا که کل دست و پا به عنوان یک واحدقوی همچون فلز به کار می رود.اگر قصد برش ، شکافتن یا تقسیم کردن داشته باشیم ضربه زننده به عنوان یک سلاح به کار می رود.
  • آب:
    عنصر آب شامل حرکات تاب دار و طولانی دستها و پا ها که مانند یک موج بزرگ قوی و مخرب می با شد.
  • چوب:
    عنصر چوب شامل حرکات کوتاه دست و پا که هم دفاع و ضربه به طور همزمان انجام می گیرد.از آنجا که چوب را می توان به اشکال مختلف در آورد دستها هم می توانند این خصوصیت را بپذیرند.
     

      

    در نمودار بالا پنج عنصر از آتش در جهت عقربه های ساعت خاک،فلز،آب،چوب،حرکت می کنند.معمولا هر چیزی درزندگی متعلق به یکی از عناصر می باشد.
    درتب چین پنج فصل 5ورابطه آن با پنج عنصر را بصورت چرخه پدربزرگ و نوه نشان دادیم که با پیکانهای آبی نشان داده ایم.در این چرخه آتش(قرمز)خاک (زرد) فلز (سفید) آب (آبی) چوب (سبز) که آتش فلز را کنترل می کند و خود توسط آب کنترل می شودو فلز چوب را کنترل می کندو خود توسط آتش کنترل می شود.همچنین حالا می توانیم بفهمیم که چرا این چرخه بنام پدر بزرگ و نوه نامگذاری شده است چون پدر بزرگ نوه را کنترل می کند.    

  • dw

  • 5

    منبع : WWW.HUN-GAR.COM

  • چانگ چوان

     chang chuan 

      

    چانگ چوان (کونگ فوی مشت بلند)
         

      چانگ چوان در ترجمه به معنای مشت بلند می باشد که در ووشو به عنوان سبک مشت بلند شائولین و یا گونگ فوی مشت بلند معروف است. این سبک یکی از مشخص ترین و بارزترین سبک ها در زمره دسته بندی سیستم های شمالی است که قرن ها به شیوه ها و متدهای مختلف و متنوع در کشور چین مورد تمرین قرار میگیرد. اکثر ورزشکاران رشته ووشو بر این موضوع متفق القولند که این سبک یک شیوه مناسب و مطلوب جهت شکوفایی استعدادهای فیزیکی افراد، توسعه کشیدگی دامنه های حرکتی و همچنین کمک کننده در ازدیاد قدرت انفجاری و سرعت می باشد. در چانگ چوان حرکات به صورت تند و سریع و چابک و با قدرت انفجاری انجام شده و مجری میباد دارای یک ریتم روان و با اتکاء به نقطه های اوج و فورد قدرت و سرعت در بین حرکات باشد. پنج وضعیت استقراری مهم شامل گونگ بو (ایستادن کمانی)، مابو (ایستادن اسب وار)، پوبو (استقرار چمباتمه بر روی یک پا)، شی بو (ایستادن پاگربه ای) و شی یه بو (استقرار پاضربدری نشسته) در این سبک از تاکیدات خاصی برخوردار بوده و همواره مورد تمرین قرار میگیرند. چانگ چوان شامل شیوه ها و متدهای مختلفی همچون چاچوان، خواچوان، چوان و ... است که مبتنی بر سیستم (بی توئه) می باشند. اساس مهارت ها بر روی تکنیک های پای شمالی و ترکیب آن ها با مشت بلند استوار بوده و در این سبک از سلاح های مختلفی از جمله چهار سلاح مشهور، یعنی شمشیر پهن، شمشیر باریک، چوب و نیزه جهت تمرین و کسب مهارت استفاده می شود که هر یک به نوبه خود دارای تکنیک های منحصر به فرد قلمداد شده و هنرجو میتواند در مراحل مربوطه نسبت به انتخاب فراگیری یکی از سلاح های کوتاه (شمشیر پهن یا باریک) و یکی از سلاح های بلند (چوب یا نیزه) با توجه به نظریه و توصیه استاد خود مبادرت نماید. ضمن آنکه بسیاری از افراد نیز با صرف زمانی طولانی تر مایل به فراگیری هر چهار سلاح مورد نظر می باشند. 


    در مورد چگونگی پیدایش و منشاء اولیه چانگ چوان، نظرات متفاوتی وجود دارد. لیکن آنچه که اکثریت در آن متفق القولند مبنی بر این موضوع است که حرکات اولیه این سبک توسط یکی از امپراطوران باستانی به نام (تای جو) که به امپراطور (تای جو مشت بلند) معروف بوده بنیانگذاری شده است، و او ابداع کننده یکی از فرم های مشهور این سبک به نام چانگ چوان چو جی تالو (چوجی سن لو) است که شامل 32 حرکت می باشد. اندکی بعد چانگ چوان به عنوانی یکی از سبک های اصلی در معبد شائولین تمرین و از آنجا به سراسر چین گسترش یافت، به طوری که اکثر سیستم های مورد تمرین در شائولین تحت تاثیر متد مشت بلند قرار گرفته و سبک چانگ چوان به عنوان یکی از بارزترین شیوه ها در آنجا مطرح گشت. سپس طی زمان های مختلف گروه های متنوعی از مردم چین به فراگیری و آموزش آن پرداختند که نتیجه آن حتی به وجود آمدن برخی از سیستم های انشعابی از این سبک در بین مسلمانان شد. پس از به وجود آمدن تشکل های ورزشی و میدان های مسابقاتی، تکنیک ها و فرم های چانگ چوان به عنوان یکی از بخش های اصلی اجرای نمایشات و رقابت ها به شمار آمده و نهایتا نیز با گستره ووشو در سطوح بین المللی و برگزاری مسابقات آن در بخش تالو، (اجرای فرم)، چانگ چوان و سلاح های مربوط به آن همواره از طرفداری خاصی برخوردار بوده تا جائیکه در حال حاضر از مجموع پانزده فرم استاندارد مسابقاتی، ده فرم آن به چانگ چوان و سلاح های مربوطه تعلق دارند. همانگونه که قبلا نیز توضیح داده شد، اساتید معتبر ووشو فدراسیون جهانی این ورزش جهت یکسان و همدست نمودن تکنیک ها و فنون سبک های اصلی مبادرت به معرفی شیوه های واحد در سیستم بین المللی نمودند.   


    تصاویر زیر : اساتید سعید مسلمی، احمد زین الدینی، میثم حیدری و احمد رمضانی

     

    Sifus

    تای چی چوان

     

     tai chi

     

     

    تای چی یا تای چی چوان (Tai Chi Chuan) نوعی ورزش رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می‌شود.


    این ورزش در رده ورزشهای رزمی ملایم (Soft Martial Arts) قرار دارد و باعث می‌شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف‌پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می‌‌کنند.

    تمرینات و نرمشهای تای چی چوان با حرکات کند، آرام، و معمولا" به صورت گروهی هنگام صبح انجام می‌‌شوند. متخصصین این ورزش معتقدند که تمرینات تای چی به صورت دسته جمعی، اثر بهتری نسبت به تمرینات فردی آن دارد.

    این ورزش چینی در خود کشور چین از طرفداران زیادی برخوردار است، بطوریکه تقریباً تمام پارکهای کشور چین، صبح‌ها مملو از افرادی هستند که در حال تمرین تای چی می‌‌باشند. 

      

    در مورد منشا اصلی تای چی چوان، افسانه های زیادی وجود دارد . روایتی می گوید که تای چی چوان در قرن 12 بوجود آمده است در زمان امپراطور هوئی زونگ از سلسله سونگ یک راهب تائویی در کوه وودانگ به نام ژانگ سان فنگ از طرف دربار به پایتخت آن زمان کای فنگ فرا خوانده شد در راه گروهی متشکل از 100 دزد به او حمله کردند و او مجبور به پناه گرفتن شد.شب هنگام ، روح کوه وودانگ به خواب او آمد و فنون یک سبک ووشو را به او آموخت روز بعد ژانگ با استفاده از این فنون جدید، دزد ها را دور کرد. این سبک که در طی قرن ها دست به دست شده، به یک مدرسه بین المللی بوکس که همان تای چی چوان امروزی است، مبدل شده است

    .

    طبق روایتی دیگر تای چی چوان در قرن 14 بوجود آمده است داستان می گوید که همان ژانگ سان فنگ در اواخر سلسله یووان و اوایل سلسله مینگ می زیسته او در کوه وودنگ تحصیل می کرده تا راهب تائویی شود او در سراسر یین و یانگ تئوری بوکس هشت حالتی جستجو کرده و با مطالعه زندگی درنا و لاک پشت، 2 حیوان طویل العمر ، برای آموختن راز جاودانگی تلاش می کرده است. روزی مبارزه یک مار و درنا را دید و با الهام از آن، کم کم 13 استقرار تای چی که اساس تای چی چوان امروزی است را بنیان گذاشت

    .

    این گونه داستانها بسیار جذابند، اما در اینکه تای چی چوان توسط چانگ سان فنگ ابداع شده یا نه سئوال باقی است. زیبائی مناظر کوه وودنگ، واقع در شمال غرب ایالت هیوبی معروف است. این کوه از قرن هفتم ، مرکز تائوئیسیم بوده است . طبق گفته اسناد تاریخی محفوظ در کوه دو نفر به نام چان سانگ فنگ وجود داشته اند، اولی در سلسله چانگ می زیسته و خاطر مهارت های مبارزه اش مشهور بوده، دیگری یک تائویست مشهور در اوایل سلسله مینگ که در بکار بردن شمشیر بسیار زبر دست بوده و مکرر به دربار امپراطور خوانده می شده اما، از رفتن امتناع کرده و انزوا را ترجیح می داده است . داستان های زیادی در باره این مرد نقل شده است. هر دو نفر آموزه های معنوی تائویسم را با مهارتهای ووشوی خود ترکیب کرده اند ، با این وجود بسیاری از محققین ووشو فکر می کنند برای نامیدن هر کدام از این دو نفر به عنوان موسس تای چی چوان مدارک کافی در دست نیست

    .

    منشا اولیه تای چی چوان هر چه که باشد، می توان ریشه های امروزی آن را در ونگ چیان در ایالت هنان جست. مردم بومی هم درباره منشا آن دو نظر دارند یکی ، تای چی چوان مدرن توسط چان وانگ تینگ در دهکده چن جیاگو بوجود آمده، دیگری اینکه توسط جیان فا در ایالت شانگ زی آموخته شده و او آن را به دهکده محل زندگی خود زیائولیو که آن هم در ناحیه ونگ چیان بوده، باز گردانده است

    .

    چن وجیانگ هر دو اساتید ورزیده ووشو در زمان سلسله مینگ بوده اند، چن در سال 1641 م مسئول بخش نظامی ناحیه خود شد، در سال های بعد او در انزوا به تحقق روش های دفاع شخصی ووشو پرداخت، و در نهایت برای خود سبک جدیدی پایه ریزی کرد. جیان فا، متولد سال 1571 در ووشو خیلی ماهر شد. بر طبق افسانه ها او با 100 گام می توانست به یک خرگوش صحرایی در حال دویدن، برسد. تای چی کم کم به دنیای خارج منتقل شد

    .

    تای چی چوان 3 بخش اصلی دارد

    .

    الف) جذب اصول و تجربه فرم های سنتی ووشو: کتابهای اولیه تای چی چوان استقرار ها و عبارتهایی به عنوان راهنمای تمرین دارند، که نظیر آن را در راهنمای بوکس ژنرال جی گوانگ می توان یافت، بخشی از کتاب او اثری جدید درباره تاثیر هنرهای رزمی قبلا" ذکر شده است سبک ووشوی جی ترکیبی از 16 مدرسه مشهور آن زمان است

     

    ب) جذب روشهای سنتی برای بهبود سلامتی: به نظر می رسد تای چی چوان ساخته جریانی تدریجی است که در طی قرن ها، ووشو را با فرم های سنتی ورزشهای درونی، مدیتیشن و نرمش، برای ایجاد سلامتی و طول عمر، در آمیخته است. این تمرین های تمرکز اعصاب، تمرکز و تنفس تنوع وسیعی دارند و بسیاری از این عناصر در تای چی چوان دیده می شود

    .

    ج) جذب تئوری های پزشکی و فلسفی کلاسیک: تای چی چوان مانند بسیاری از روشهای سلامتی ذکر شده در بالا، تئوری پزشکی سنتی، یعنی افزایش گردش چی یا انرژی حیاتی در بدن برای حصول اطمینان از حرکات روان اندام های داخلی، همین طور، تئوری های فلسفی تای چی، یین ویانگ، روزینگ با گوا و غیره را اتخاذ کرده است ،از آنجا که تای چی چوان متشکل از 8 مهارت اصلی و 5 نوع اصلی بود ، آن را در اصل 13 استقرار می نامیدند. این مهارتها و انواع اصلی مربوط به تغییر باگوا و وزینگ می باشند

    .

    تئوری ها و کاربردشان را توضیح داده است. این اثر تجارب ووشو کاران قبلی را تحلیل می کند و د(( وانگ زونگ یو)) یک ووشوکار معروف قرن 18 در مقاله هایی درباره تای چی چوان، این ر توسعه ووشو و تنظیم اصول اساسی آن، ارزش زیادی داشته است از این زمان بود که عنوان تای چی چوان وضع شد تای چی به حالت اولیه عالم، یعنی آغاز تغییر اشاره دارد این واژه مبین این باور است که تای چی چوان عمیق و بی نهایت متنوع بوده است

    .

     مدارس مختلف تای چی چوان

    .

    همانطور که پیش تر ذکر شد، تای چی چوان امروز به چندین مدرسه منشعب شده، که اصلی ترین آنه عبارتند از

    1-

    :سبک چن:

    این فرم اصلی که توسط خانواده چن در ایالت هنان بوجود آمده، تا سال 1928 به پکن نرسید. این سبک هنوز هم دارای پرش، کوبیدن پا و انفجار نیرو است و حرکات شدید و نرم را با هم در آمیخته است این سبک با پیچ و تاب ها و پرش های ناگهانی کاملا" نیرو گیر است

    2-

    .سبگ یانگ:

    این سبک بوسیله یانگ لوچن از سبک چن اقتباس شده است. نوه او یانگ چنگ فو شکل امروز آن را بوجود آورده است و فعلا" محبوبترین سبک در چین است حرکات آن یکنواخت و نرم با حرکات کمانی بسیار زیاد است

    3-

    .سبک وو(WU ) :

    این سبک توسط مردی از نژاد منچو به نام ووچنگ یو و پسرش و چوان یو بر اساس تمرین سبک یانگ بوجود آمده است تنها سبک یانگ از نظر محبوبیت به آن مقدم است حرکات آن آرام، مختصر، بدون شتاب و با کمان های متوسط است

    4-

    . سبک هائو:

    در اصل توسط وو یوزیانگ که سبک چن تای چوان را در هنان می اموخت، یوجود آمد.شاگرد وو، هائوویزن آن را به پکن آورد خصوصیات آن، سادگی، وضوح، اختصار، حرکات نرم و آهسته با دامنه کم و حرکات پای سخت و استقرارهای عمودی است

    5-

    .سبک سان:

    سان لوتنگ در اواخر سلسله چینگ، ابتدا زینگ یی چوان و سپس به تمرین باگوا چوان و در نهایت سبک هائو، تای چی چوان پرداخت که بر اساس تای چی هائو سبک مخصوص به خودش را ابداع کرد. حرکات آن چابک، به همراه نوسان ها با متد های باز و بسته دست است. یک ویژگی مشخص سبک سان حرکات پای پر تحرک آن می باشد که با چابکی پیش می راند و عقب می نشیند

    .

    با وجود متدهای متفاوت، 5 سبک تای چی چوان ذکر شده در بالا، همگی در اصول اساسی خود یکسان هستند. از هنگام تشکیل جمهوری خلق چین ، تلاشهای زیادی برای ارتقاء هر چه بیشتر تای چی چوان شده است. سازمان فرهنگ و ورزش ، بر اساس سبک سنتی، فرم های جدید زیر را تائید کرده است

    1-

    .تای چی چوان ساده سده:

    بر اساس سبک یانگ، برای مبتدیان طراحی شده و حرکات اصلی آن را در 24 گام ترکیب کرده اند، یادگیری اصول آن ساده است

    2-

    .تای چی چوان 88 گام:

    این نیز بر اساس سبک یانگ است و با حفظ حرکات تای چی جوان سنتی، خصوصیات سبک یانگ را در یک فرم متمرکز تر نشان می دهد

    3-

    .تای چی چوان 66 گام( ترکیبی):

    منتخبی از نقاط قوت سبک های مختلف است و نسبتا" نیرو گیر و مناسب افراد تا حدودی ورزیده است

    4-

    .تای چی چوان 48 گام :

    این هم برای هنرجویان ورزیده تر و بر اساس سبک یانگ است با این حال ویژگی هایی از سبک های دیگر را هم در بر دارد. سرزنده، متعادل، ظریف، و بیگانه با ترتیب سنتی حرکات است

    .

    ج) ورزشهای تمرینی

    :

    روشهای تمرین تای چی چوان از نظر اصل، برای تمامی سبک ها یکسان است و شامل سه عنصر اساسی، تمرین فردی، تمرین مبارزه دو نفره و توئی شو( هل دادن دستها) می باشد.آنچه مهم تر است و بیشتر تمرین می شود، تمرین های فردی است ماهیت این تمرین ها از نظر مدت زمان، پیچیدگی، سختی و سرعت در سبک های مختلف متفاوت است

    .

    تمرین فردی شامل، تمرین استقرارهای فردی مانند استقرارهای 37 تایی تای چی چوان است که از 70 سال پیش وجود داشته اند، تمرین های درونی تای چی که امروزه به عنوان تمارین درمانی استفاده می شوند، تمرین های مهارت های اصولی تای چی است

    .

    مبارزه دو نفره مربوط به حملات منظم و دفاع و سایر مهارتهای اصولی تای چی است.مبارزه دو نفره مربوط به حملات منظم و دفاع و سایر مهارت های مبارزه بر اساس یک الگوی مشخص است و توسط 2 نفر یا بیشتر می توانند تمرین شوند

    .

    توئی شو یا هل دادن دسته سبکی برای تمرین یا مسابقه است و توسط هر کدام از سبک های تای چی چوان برای ایجاد عکس العمل، مهارتهای مبارزه و کنترل، استفاده می شود.همین طور تمرین های زیادی با سلاح هایی نظیر شمشیر باریک ، شمشیر پهن، نیزه و گرز وجود دارد که توسط یک یا دو نفر اجرا می شوند

    .

     

    پیش نیازهای اصلی در تمرین:

    با وجود تنوع سبک ها، همگی پیش نیازه ای اصلی و یکسانی در تمرین دارند.


    استقرار


    سر- بطور طبیعی افراشته، بدون نوسان یا کج کردن، دید رو به جلو، دهان بسته، زبان در تماس با سقف دهان.


    گردن- افراشته، اما منقبض نباشد تا در هنگام تمرین انعطاف داشته باشد.


    شانه ها- راحت، شیب دار، نباید خمیده، عقب کشیده، فرو افتاده یا رو به جلو باشند.


    آرنج ها- همیشه به طور طبیعی خم و رو به پایین باشند، هرگز نباید خشک و بالاتر از کمر باشد.


    مچ ها- راحت، هرگز شل نباشد0 هرگز بیش از اندازه خم نکنید0 تا نیرو بتواند به راحتی به دستها برسد.


    سینه- راحت، کمی فرو رفته هرگز به داخل نکشید و یا بیرون ندهید.


    پشت- افراشته و راحت، هرگز خم نکنید.


    کمر- رو( مایل) به پایین و قابل انعطاف، از جلو یا پشت بیرون نزده باشد.


    ستون فقرات- افراشته، بطوریکه بتوان نیم تنه را به طور طبیعی صاف نگاه داشت.


    باسن- اندکی به داخل کشیده و بیرون نزده باشد.


    کفل ها- صاف تا اینکه نیرو بتواند آزادانه از پاها عبور کند، پیچیده یا بیرون زده نباشند.


    پاها- ثابت، محکم، زانوها همیشه اندکی خمیده و قابل انعطاف ، آزاد برای چرخیدن و گردش – حرکاتشان نرم، سبک و موزون با توزیع یکسان وزن در آن. 

    در فرم های اولیه تای چی چوان، جهش، پا کوبیدن و حرکات انفجاری ناگهانی وجود داشت در اوایل قرن 19، مردی از ناحیه یانگ نیان در ایالت هبی به نام یانگ لوچن به ناحیه ون زیان رفت تا در دهکده چن جیاگو کارگری کند، او آنجا تای چی چوان آموخت و بعد ها به شهر خود بازگشت به خاطر مهارتهای بوکس اش به یانگ شکست ناپذیر معروف شد، مدت زیادی نگذشت که، توسط دربار سلطنتی چیانگ به پایتخت گسترش یافته بود، در سالهای بعد با توسعه یافتن توسط یانگ و دیگران، حرکات شدیدتر خود را از دست داد و نرم تر، آرام تر و یکنواخت تر شد. از این رو برای تمرین سالمندان و جوان ترها مناسب ترشد و به عنوان تمرینی ایده آل برای سلامتی شناخته شد.

      

     

    روش های حرکت
     

    در تمام طول تمرین تای چی جچوان بدن باید آرام و طبیعی باشد. هرگز نباید کج و دارای انحناء باشد . ذهن هدایت حرکاتی که باید آهسته، نرم و سبک باشند را به عهده دارد. حرکات بصورت دورانی یا مارپیچ و بدون استفاده از نیروی شدید، سفتی یا نوسان در سرعت، انجام می شوند. با وجود پر تحرکی و سبکی حرکات، انسان یاید همواره کاملا" ثابت باشد و هرگز تمرکز خود را از دست ندهد .هماهنگی بدن ضروری است و در انفجارهای ناگهانی نیرو باید سریع و بدور از خشکی باشد.باید تمام بدن یکپارچه حرکت کند.


    تنفس باید آرام و طبیعی باشد تا، نرم، عمیق و متعادل شود.حرکات و تنفس باید با هم هماهنگ باشند، هر چند برای این منظور نباید تنفس اجباری باشد.


    در مبارزه ، تای چی چوان بر حفظ سکون و انتظار برای حرکت و واکنش در برابر حرکات حریف، تاکید دارد0 شخص باید با پیروی از نیروی پیش رونده اش حریف را کنترل کند، و با یافتن نقاط ضعف او و استفاده از حداقل نیرو از راه مهارت و حساسیت زیاد نیروی بزرگتر را مغلوب کند این امر مستلزم، تمرین زیاد، ایجاد هوشیاری، قضاوت دقیق، عکس العمل هایی سریع و آرامش زیاد است.بعلاوه ، انسان باید نیرویش را افزایش دهد تا مکمل مهارت و آگاهی در مبارزه باشد.  

     

    فواید تای چی

    از فواید عمده تای چی می‌‌توان به تقویت عضلات بدن، انعطاف پذیری نرم عظلات، تمرکز و آرامش فکری (Meditation)، تقویت روحی و عصبی و آموزش دفاع شخصی اشاره کرد.

    تحقیقات به عمل آمده نشان می‌‌دهید که تاچی قادر است تا بیماریهای شدید، مزمن و حتی ژنتیکی را درمان کند. برای مثال با تمرین تاچی می‌‌توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می‌‌تواند استرس – که عامل بسیاری از بیماریهاست - را از بین برد.

    تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می‌‌تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی و نرمی در تمرینات تای چی باعث می‌شود تا تمرکز فکری بالا رود که این مساله خود به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می‌‌کند.

    آمار نشان می‌‌دهد که افرادی که تای چی تمرین می‌کنند کمتر عصبی شده و حتی از دروغ گفتن نیز پرهیز می‌‌کنند.

    توصیه می‌شود که این با آموختن این ورزش، هرروز آنرا تمرین کنید. برای آموزش اول لازم است تا با سبک‌های آن آشنا شوید. 

     

    تای چی چوان و سلامتی
     

    یکی از دلایل محبوبیت تای چی چوان در چین و سایر کشورها ارزشهای درمانی آن می باشد.تمرین های تای چی چوان که همزمان باعث ورزیدگی ذهن و بدن می شوند، مغز را تحریک کرده و باعث انگیختگی در بعضی از قسمتهای آن و موانع حفاظتی در بعضی دیگر می شوند.این امر باعث استراحت ذهن شده، مغز را از برخی هیجانات آسیب زننده ناشی از بیماریها نجات داده و در نتیجه به درمان برخی از بیماریهای مزمن ناشی از اختلال سیستم عصبی کمک می کند.


    در تای چی چوان تنفس طبیعی و گاهی شامل تنفس شکمی نیز می شود0 بنابراین باعث افزایش تنفس، گردش خون و هضم شده، و به آرامی متابولیسم و عملکردهای خود تنظیم بدن را تحریک می کند0 بعلاوه در درمان و پیش گیری از اختلالات عصبی، بیماری قلبی، فشار خون بالا، سل، ورم نای، زخم معده و سایر بیماریهای مزمن، موثر شناخته شده است0 موارد بیشماری از بهبود بیماری در اثر تمرین تای چی چوان وجود دارد0(نوشته شده توسط قاسم قیم )

    .....حرکات هماهنگ تای چی جسم و روح را متحول ساخته , در نتیجه کارآئی انسان را در زندگی بالا می برد و از آنجائی که حرکات آن بسیار آرام می باشد , باعث ذخیره انرژی شده و به تمرکز ما کمک می نماید و باعث افزایش کارآیی فرد در تمامی ابعاد زندگی شخصی و اجتماعی می گردد . هر فردی با هر سن و سالی می تواند از آن بهره بگیرد . تا چی به دلیل نقش عمده ای که در سلامتی انسان بر عهده دارد , بسیار حائز اهمیت می باشد . 


    تای چی چوان , از شاهکار های ورزش باستانی ووشو می باشد . این ورزش وسیله ای است . برای نگهداشتن وضع بدن در حالت طبیعی و جلوگیری و بهبود امراض . انجام دادن بخشی از این تمرینات در بیمارستانها و آسایشگاهها تجویز می شود . تای چی روی بهبود بیماریهای مزمن مانند فشار خون , ضعف اعصاب و ناراحتی های ریوی اثر دارد . تمرین منظم تای چی , می تواند خاصیت ارتجائی نسوج , ششها و ریه ها و حجم تنفسی سینه و ظرفیت تهویه کردن ششها را افزایش دهد و تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن را بهبود بخشد . تمرینات تای چی همچنان می تواند استخوانها , ماهیچه ها و مفاصل را قوی بکند. 

     

     نظریه تنفس تائوئیسم :

    تنفس تائوئیسم برای به جریان انداختن صحیح نیروی چی بکار می دود . در تنفس تائوئیستی , طریقه تنفس معمولی و در ناحیه پائین شکم در زمان دم و بازدم معکوس می شود . در این روش به هنگام دم شکم جمع شده و در هنگام بازدم شکم منبسط می شود . هنرجو در حین انجام تمرینات نباید تنفس را حبس نماید و یا با فشار خارج نماید .

    روش عمل : از طریق بینی به آرامی هوا را به داخل ببرید . سپس پایین شکم را به آرامی منقبض ساخته و به بالای ناف بکشید . زمانی که ششها پر شدند به آرامی نفس را به بیرون بدهید . عمل دم «یین» و عمل بازدم « یانگ » محسوب می شود . این دوباید با هم به ارامی انجام شوند . همانند دایره ین و یانگ که یکی به ارامی به دیگری تبدیل می شود . در هنگام بازدم به ارامی دان تین و پائین شکم را به خارج فشار دهید . ناحیه ای که دان تین قرارا دارد : محلی است که انرژی چی تجمع یافته و دوران کوچک از آنجا آغاز می گردد . با انجام این تمرین عضلات شکم در ناحیه دان تین به خوبی پرورش یا فته و در هنگام دم و بازدم به اندازه کافی انقباض و انبساط پیدا میکند. در ابتدا انبساط شکم در حین بازدم ممکن است کمی سخت باشد ولی به تدریج عضلات خواهند توانست تا حداکثر توانایی خود منبسط شده و شکم از ناحیه ناف تا ناحیه شرمگاهی انبساط پیدا کند . هنر جو نباید با فشار ناحیه دان تین را منقبض سازد بلکه این کار باید یه آرامی صورت بگیرد . در این تنفس از حداکثر ظرفیت ریوی استفاده میشود. تنفس عمیق باعث میشود که ارگانهای داخلی بدن با ریتم تنفس تکان خورده و باعث تحرک و تقویت آن میشود.  

    تصویر زیر: شیفو میثم حیدری

     

    Mesam Tai Chi

    نظریه یین و یانگ

     Yin & Yang

    نظریه یین ویانگ یک برداشت اعتقادی است . به عبارت ساده تر دو صفتی هستند که تغییرات سیکلهای زندگی را مد نظر دارند : تغیراتی که میتوانند در هر زمینه ای باشند . یین ویانگ همچنین معرف یک نوع روش فکری است که دو قطب هر چیز یا هر وضعتی را در نظر میگیرد.

    یانگ در حقیقت آن قسمت از دامنه یک تپه را نشان میدهد که درمعرض نور آفتاب قراردارد و روشن است و معرف این خصوصیات می باشد : حرارت - فعالیت – روشنایی . علائم مشخصه ظهور فزیکی یانگ به قرار زیر میباشد :

    (1) تب هر گونه احساس درد در بدن .

    (2) کار زیاد و پر کاری بدن .

    (3) هر نوع ورم و درد نسوج و بافتها و اعصاب .

    تئوری یین و یانگ را میتوان به صورت یک تصویر کوچک نشان داد که معارف تبادل تاثیر گذاری میان یین ویانگ است . یا هر یک از این دو مولد دیگری است . یا هر یک از این دو متضاد دیگری است . یا هر یک از این دو طرف میتواند بخشی از یک دیگر را شامل شود . یا هر یک از این دو میتواند جایگزین دیگری شود تئوری یین ویانگ حدود 800 سال قبل از میلاد مسیح طی مدت طولانی در کشور باستانی چین پی ریزی شده اشت .

    یین ویانگ از جهان تصوری سیاه وسفید نشان میدهد . بر پایه اعتقادات « یانگ » معرف خورشید و « یین » معرف ماه است . این دو روشنی بخش جهان از مشرق ظهور میکنند و بعد با حرکتی مشهود به سوی جنوب و بعد از آن به جانب غرب می روند. در طب سنتی « یین ویانگ » در هر شخص حالت متوازن و متعادل دارند و این با خود انسان است که این دو نیرویی را که در بدن دارد تحت کننترل خود دراورد. « یانگ » مانند آتش است و شعله های آن زبانه کشیده و بالا میرود و گرما به وجود می آورد و یین مانند باران فرو می ریزد خنکی ایجاد میکند و راکد است .

    به این ترتیب با آنچه گفته شد دو تعبیری که از « یین ویانگ»وجود دارد و سنتی است به عنوان یک سر منشا در تمامی تحقیقات نظری در علوم پژشکی تائوئیستی مورد استفاده بوده و در نتیجه روز و خورشید همان « یانگ» و شب وماه همان « یین» می باشد .

    در چین باستان ساعتهای چینی را بر اساس یین ویانگ محاسبه میگردند .

    پنچ ارگان حیاتی بدن انسان «یین » هستند. این پنچ ارگان عبارتند از : کبد , قلب , طحال , ریه ها , کلیه ها وشش . موارد درونی دیگر یانگ هستند , که عبارتند از : مثانه, کیسه صفرا , روده دراز و یاریک , معده , ....

    ذر طب قدیم وکلاسیک چین , «یین و یانگ » به طور دائم و لا ینقطع در بدن انسن در حال حرکت هستند . در مورد حیات , چها رتحول تشخیص داده شده است , که عبارتند از : تولد زندگی , بیماری ومرگ . د رعهد باستان در رساله ها و نوشته ها از زنجیره ای بودن این چهار تحول سخن گفته شده است .

    یین , کلمه چینی یین, د راصل برای نشان دادن آن سوی تپه ای به کار می رفته که در تمامی طول سال , از خورشیدو آفتاب محروم بوده است . این واژه با خصوصیاتی از قبیل, سرما , انفعال , تاریکی و درون گرایی ارتباط دارد و علائم ظهور آن به شرح زیر است :

    (1) احساس سرما در بدن .

    (2) پرکاری بدن .

    (3) هر گونه افت نسوج .

    این طبقه بندی در مورد « یین و یانگ » نمی تواند امری مطلق به حساب آید , و در موقع به کار بردن این لغات باید دقت کرد تا کاملا به موضوع مورد نظر مربوط باشد .

    «یین و یانگ » به اتفاق یگدیگر را خلق می کنند . برای مثال : در طب سنتی گفته می شود , که انرژی ((چی )) از خون ساخته میشود . «یین » و خون به وسیله انرژی « یانگ» به جریان افتاده و به جلو می رود .

    انرژی آسمان یانگ ناب است , انرژی زمین نیز یین ناب است . خود انرژی و نفس یا (دم ) یانگ است . شکل و قالب ونیز ماده , یین است . اندرون انسان یین و ظاهر انسان یانگ است . نیرو و قدرت یانگ است . تغذیه یین است . در خوراکیها و نباتات نیرو زا و نیروبخش, یین و یانگ نیز حضور دارند . در بوها آنچه قویتر است , یین است و آنچه سبکتر است , یانگ به حساب می آید . در طعم ومزه ها , ترشی وتلخی , یانگ , شیرینی و خنثی و بی طرف , تندی , شوری , یین است .

    تاریخچه ووشو و سیستمهای آن

     Sayahomis jian shu wushu 

     

    قدمت ووشو در کشور چین به زمانهای بسیار دور که اولین صورت های اجتماعات بشری در جوامع اولیه بوجود آمدند ، باز می گردد . در آن زمان به منظور حفظ سلامتی ، درمان بیماری ها ، افزایش بنیه جسمانی و طول عمر و تعلیم مهارتهای نظامی به افراد آن جوامع ، حرکاتی ابداع گردید که بسط و گسترش آن در طول ادوار مختلف ، به ورزش زیبا و جذاب ووشوی امروزی بدل شده است در حدود پنج قرن قبل از میلاد ، یک راهب هندی بنام “” بودهیدهارما “” که با نامهای ( تامو ) و ( داروماتائیشی) هم از او یاد می شود ،بقصد اشاعه تعلیمات مذهبی ، از هند راهی چین شد . تعالیم راهب تامو شامل مجموعه ای از تمرینات پرهیزگاری و قواعد خشک انضباطی بود که بواسطه وضعیت جسمانی ضعیف ، پیروان وی طاقت تحمل آموزشهای او را نداشته و بتدریج دچار ضعف و بیحالی می شدند . لذا تامو حرکاتی را برای تقویت بنیه جسمانی شاگردان خود ابداع نمود که به ( 18 حرکت دست لوهان ) معروف شد . این حرکات بتدریج گسترش یافته و پایه و اساس سبک های ووشو را تشکیل دادند . درطی قرون 14 تا 16 میلادی چهره های برجسته ورزشهای رزمی بتدریج در معبد شائولین گردهم آمدند و سبک های اصلی ووشو را به تقلید از حرکات حیوانانی همچون پلنگ ، درنا ، مار ، ببر و اژدها بوجود آمدند . لیکن امپراتور وقت که بتدریج از فعالیت های ساکنان این معبد دچار ترس و نگرانی شده و معبد را تهدیدی علیه حکومت خود می دید ، فرمان انهدام و به آتش کشیدن معبد شائولین را صادر کرد . در لشکرکشی امپراتور برای انهدام معبد ، فقط تعداد اندکی از افراد آن توانستند جان سالم از مهلکه بدربرند ، این واقعه تلخ تاریخی موجب انتشار و اشاعه ورزشهای رزمی معبد شائولین که تا آن زمان محفوظ و مخفی مانده بود به سایر نقاط کشور چین گردید ، هر چند امپراتوران برخی از سلسله های حاکم بر کشور پهناور چین تمرینات ورزشهای رزمی را خطری برای حکومت خود قلمداد نموده و انجام آنرا ممنوع اعلام کرده بودند لیکن امپراتورانی هم بودند که خود شیفته این تمرینات بوده و موجبات ترویج آنرا فراهم کرده اند . در دوران سلسله « شانگ » و « ژو » حرکاتی از ووشو بوجود آمدند که برای آموزش سربازان استفاده می شد و همه ساله در پائیز و بهار مسابقات کشتی خاصی بنام جیائو برای انتخاب سربازان نمونه و اعطای عناوین افتخاری برگزار می شد . با ایجاد کاربرد نظامی برای ووشو ، رفته رفته حرکات رزم با شمشمیر ، نیزه و چوب بوجود آمدند . ظهور گروههای نمایش که از طریق نمایش حرکات رزمی امرار معاش می کردند ، خود باعث گسترش هر چه بیشتر ووشو گردید . دوران سلطنت سلسله های کینگ و مینگ را می توان عصر شکوفایی ووشو به شمار آورد.. در طی سالهای 1912 تا 1949 سازمانهای بسیاری در چین برای ووشو تشکیل شدند مثل انجمن هنرمندان رزمی و انجمن تربیت بدنی و غیره که در گشترش ووشو نقش مهمی را ایفا کردند . در سال 1928 انستیتو مرکزی ووشو توسط دولت جمهوری در نان حینگ تشکیل شد . در سال 1939 نخستین تیم ملی ووشوی چین در یازدهمین دوره بازیهای المپیک برلین یک مراسم نمایشی اجرا کردند . با تاسیس جمهوری خلق چین ، ووشو بعنوان بخشی از فرهنگ اجتماعی و تربیت بدنی مردم در آمده و به طرز چشمگیری گسترش یافت . در سال 1956 انجمن ووشوی چین در پکن تشکیل شد که با اشاعه حرکاتی همچون فرم ساده شده تای چی چوان ، چانگ چوان ، حرکت شمشیر پهن و باریک ، نیزه و چوب در سطوح مبتدی ، متوسط و عالی در بهبود همگانی شدن ورزش ووشو ، کمک شایانی کرد . در سال 1958 نخستین پیش نویس (( قوانین مسابقات ووشو )) توسط کمیسیون ورزش و تربیت بدنی ایالتی گردآوری و تنظیم شد . با راهنمایی های همین کمیسیون و انجمن ووشوی چین ، انجمن ها ، اتحادیه ها ، مدارس ووشو ، انجمن های تحقیقاتی ، تیم های آماتوری و حرفه ای در مراکز آموزشی ، محلات ، شهرها و ایالات تشکیل شدند که شبکه عظیمی از فعالیتهای جمعی ووشو را به وجود آوردند . تیم ها و انجمن های ووشو در برخی از کالج ها و دانشگاهها تشکیل شدند و در برخی از موسسات تربیت بدنی ، رشته تخصصی ووشو برای دانشجویان رشته لیسانس و فوق لیسانس دایر گردید . در سال 1984 درجه استادی ووشو توسط مجلس ایالتی تعیین شد . با تصویب دولت چین در سال 1986 ( انستیتو تحقیقات ووشوی چین ) تشکیل و بعنوان عالیترین مرجع ، هدایت تحقیقات فنی و آکادمیک در زمینه ووشو را بر عهده گرفت . دولت چین با برپایی تورنمت های متعدد بین المللی ، ورزش سنتی خود را هر چه بیشتر به جهانیان معرفی کرد و در سال 1987 نخستین دوره مسابقات آسیایی ووشو در یوکوهامای ژاپن برگزار و فدراسیون آسیایی ووشو ( WFA ) تاسیس گردید . دومین دور مسابقات آسیایی ووشو به سال 1989 در هنگ کنگ برگزار شد و در سال 1990 و طی یازدهمین دوره بازیهای آسیایی پکن ، این ورزش رسما بعنوان یک رویداد رقابتی و بین المللی معرفی گردیده و فدراسیون جهانی این رشته به نامتشکیل و فعالیت خود را آغاز نمود . اولین دوره مسابقات بین المللی این رشته در سال 1991 بر پا شده و دوره های بعدی این مسابقات هر دو سال یکبار برگزار می گردد. حرکات ووشوی چینی از چند دیدگاه قابل بررسی می باشد: - گسترش جغرافیایی  سیستم حرکات سخت و نرم  تمرینات فرم و مبارزه آزاد  گسترش جغرافیایی رشد و گسترش ووشو در نقاط مختلف کشور چین تحت تاثیر شرایط اقلیمی و جغرافیایی قرار گرفته و بسته به شرایط اقلیمی تکنیکهای مختلفی را در خودبسط و پرورش داده است ، که اصطلاحا به سبک های شمالی و جنوبی معروف شده اند . 1_ سبکهای شمالی چین : سرزمین های شمالی چین بیشتر بصورت جلگه ودشتهای و سیع و هموار است و بنابراین مردم این سرزمین ها امکان اجرای حرکاتی باز همراه با دویدن ، پرش جهش ، معلق زدن و غیره را در اختیار داشته اند . لذا تکنیک ها و سبک هایی که در این مناطق رشد و توسعه پیدا کردند دارای ویژگیهایی هستند مثل حرکات باز ، سریع ، چابک و پر قدرت ریتم واضح ، ضربات بلند دست و پا ، دویدن ، جهش ، معلق زدن و غیره . همچنین حرکات متعددی با استفاده از سلاحهای کوتاه و بلند در این مناطق بوجود آمدند . از مهمترین سبکهای شمالی ورزش ووشو که اصطلاحا مشت بلند نامیده می شود می توان به چانگ چوان اشاره کرد . 2_ سبک های جنوبی چین : جنوب چین به جهت شرایط اقلیمی و جغرافیایی خاص خود که بیشتر از رودخانه ها ، جنگلها ، مرداب ها و کوهستانها و در کل از مناطق ناهمواری تشکیل شده است ، حرکاتی از ووشو را در خود پرورانده است که دارای ویژگیهایی مثل : حرکات سریع ، اعمال قدرت ، استقرارهای محکم و استوار و موضع گیریهای خوب بدن در واکنش به حملات مختلف از هر سو،ضربات بسیار فشرده سریع انفجاری ، ضربات کوتاه ، مشت های کوتاه و فریادهای بلند می باشد . علت توسعه چنین حرکاتی را شاید بتوان با شیوه زندگی مردم سرزمین های جنوبی چین مرتبط دانست . این مردمان بیشتر به کارهایی مثل صیادی و ماهیگیری می پرداختند و بیشتر اوقات ، منازعات و جنگ های آنها برروی قایق انجام می شد.لذا حرکاتی که نیاز کمتری به دویدن و جابجایی داشته باشد مورد توجه قرار گرفت وگسترش پیدا کرد.ازمهمترین سبک های جنوبی ورزش ووشو که اصطلاحا مشت کوتاه نامیده می شوند می توان از نانچوان نام برد . سیستم حرکات سخت و نرم ( way-chia ) حرکات ووشو در دو سیستم حرکتی سخت ( با استفاده از قدرت عضلات و مفاصل ) و نرم ( با استفاده از نیروی تنفس و تمرکز قوای ذهنی ) به اجرا در می آیند . 1_ سیستم سخت یا خارجی : در این سیستم بیشتر به حرکات و تمرینات عضلانی و قدرتی تکیه شده و آمادگی فیزیکی از اهمیت بالایی برخوردار است . این سیستم را اصطلاحا «وی چیا » می نامند .حرکات این سیستم که بصورت دست خالی یا با سلاح اجرا می شوند آمیزه ای هستند از تکنیکهایی مثل ، مشت زدن ، لگد زدن ، پرتاب کردن ، غلبه کردن ، تسلیم شدن و حرکات یورشی بر اساس قدرت فیزیکی و جسمانی که عمدتا با انقباض عضلات ، اعمال قدرت انفجاری و بعضا فریادهای بلند همراه است . از سبکهای معروف این سیستم می توان به چانگ چوان و نان چوان اشاره کرد . 2_ سیستم نرم یا درونی : در این سیستم که بر پایه نیروی درونی ، ذخیره و کاربرد آن استوار است ، قدرت عضلانی نقش و تاثیر چندانی ندارد . انقباض عضلات در کمترین میزان خود اتفاق می افتد . از اعمال نیروهای ماهیچه ای ، افت و خیزهای تند و خشن و نیز نعره و فریاد خبری نیست . در این سیستم تمرکز تنفسی بدن به فاصله 5 سانتیمتری زیر ناف در نقطه ای بنام « تان تین» که مراکز انرژی حیاتی یا ( چی ) معطوف می شود. این سیستم را اصطلاحا نی «چیا» می نامند و از معروفترین سبک های آن می توان به هسینگ آی ، پاکواژان و تای چی چوان اشاره کرد . از دیدگاه حرکتی می توان تمرینات ووشوی چینی را به چند دسته تقسیم کرد : 1_ تمرینهای فرم : فرمهای ووشو که با سلاح یا دست خالی و یا بصورت مبارزه گروهی تمرین می شوند آمیزه ای هستند از مشت زدن ، لگد زدن ، پرتاب کردن ، غلبه کردن ، تسلیم شدن و حرکات یورشی که در مجموعه ای از تمرینات منظم و منطبق بر قوانینی خاص که الگوهای مختلفی مرکب از حمله و دفاع ، پیشروی و عقب نشینی ، استقرارهای ایستا و پویا ، تندی و کندی خشونت و لطافت ، نرمی و سختی و غیره تبعیت می کند. 2_ تمرینات دست خالی ووشو : تمامی هنرهای رزمی دست خالی اعم از : چانگ چوان ، تای چی چوان ، نان چوان، پاکواژان ، باجی چوان ، شائولین چوان ، چوجیائوچوان ، دتینگ چوان ، زیانگ زی چوان و غیره همگی به این طبقه تعلق دارند . تمرینهای با سلاح ووشو : شامل سلاحهای کوتاه مثل شمشیر پهن و باریک ، سلاحهای بلند مثل نیزه ، چوب ، سلاحهای دوتایی مثل جفت شمشیر پهن ، سلاحهای انعطاف پذیر مثل شلاق 9 تکه ، چوب 3 تکه و غیره 3_ مبارزه گروهی شامل: مبارزه مسلحانه با یک یا چند سلاح بر علیه حریفی با سلاح دیگر ؛ مبارزه با دست خالی بر علیه حریفی که از سلاح استفاده می کند. تمرینهای مبارزه آزاد ( سان شو ) : حرکات این طبقه عبارتست از هر گونه مبارزه آزاد ما بین دو مبارز که با استفاده از هوش و ذکاوت و تکنیک ، تحت شرایطی خاص و مطابق قوانینی انجام می گیرد .  

                             داستان پیدایش هنرهای رزمی/ ووشو، آمیخته با فرهنگ کهن مردم چین

        ووشو را باید ورزش سنتی چینی ها دانست که پس از گذشت چند هزار سال در سرتاسر دنیا و بویژه ایران طرفداران خاص خود را دارد. مردم عامه چین از ووشو به نام کونگ فو هم یاد می کنند. این هنر رزمی مثل بیشتر رشته های دیگر رزمی دارای سبک های بسیاری است. جالب این که جملگی از طبیعت اقتباس گرفته اند و افزون بر افزایش قوای جسمانی و دفاعی از نظر روحی نیز تأثیرات شگرف دارند. دکتر یانک مینگ جینگ معتقد است آغاز هنرهای رزمی چین به سال ها قبل از میلاد برمی گردد. تکنیک های رزمی نیز به هنگام درگیری بین بشر و حیوانات یا دیگر قبیله های بشری کشف شدند. در این میادین جنگی تجارب و تکنیک ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شد و با اختراع سلاح ها هر روز شکل جدیدی از آن به بازار آمد. این پروسه ادامه داشت تا این که فلز کشف شد. با اختراع فلز تکنیک های جنگی جدیدی هم به وجود آمد. مدارس گوناگون ورزشی و سبک های مختلف یکی پس از دیگری از راه رسیدند. بسیاری از این مدارس سبک های خود را با استفاده از تکنیک های جنگ میان حیوانات مثل ببر، مار، خرس، میمون و پلنگ یا پرندگانی چون عقاب اقتباس گرفتند. علت تقلید از حیوان ها این بود که مردم معتقد بودند حیوانات برای زنده ماندن و جنگ با طبیعت از مهارت ها و استعدادهای ذاتی بهره می گیرند. دکتر یانک براین باور است که هنر رزمی امروزه دیگر برای جنگیدن خوب نیست و مثل گذشته ها برای دفاع از خود به کار نمی رود. با وجود این می توان با هنرهای رزمی منظم تر شد، فهم خود را از زندگی بالا برد و برای رسیدن به یک روحیه بهتر با آموزش این ورزش سلامت فکری خوبی داشت.
        
        پیدایش ووشو
        چینی ها چند هزار سال پیش که اجتماعات بشری در نقاط مختلف گیتی پراکنده بودند حرکاتی را ابداع کردند که با آن به دنبال سلامت، درمان بیماری، افزایش طول عمر و مهارت های نظامی خود بودند. این فنون بعدها پیشرفت قابل توجهی کرد و به «ووشو» امروزی تبدیل شد. حدود نیم قرن قبل از میلاد یک راهب هندی به نام «تامو» راهی چین شد تا به ترویج مذهب مورد علاقه اش بپردازد. تعلیمات تامو که از قوانین خشک و مذهبی خو می گرفتند به قدری طاقت فرسا بود که پیروان وی هر روز ضعیف تر می شدند و تحمل آموزش های وی را نداشتند. این راهب هندی برای تقویت جسمانی شاگردانش حرکاتی را ابداع کرد که بعدها بسط یافتند و پایه و اساس سبک های مختلف ووشو را تشکیل دادند. حدود قرن های ۱۴ تا ۱۶ میلادی بود که سبک های اصلی ووشو به وجود آمدند. آن هم به تقلید از حرکات حیوانات. چهره های برجسته ورزش های رزمی که در معبد شائولین گرد هم می آمدند در این راه کوشش بسیار داشتند اما امپراتور وقت چین که از فعالیت های این معبد ترس زیادی داشت و آن را خطر بزرگی برای خانواده سلطنتی می پنداشت فرمان آتش زدن معبد را صادر کرد. لشگر بزرگی برای انهدام شائولین به کار گرفته شد و تنها افراد معدودی توانستند از این واقعه جان سالم به در ببرند. این افراد که پراکنده شدند و به نقاط مختلف چین گریختند به آموزش و گسترش ورزش رزمی معبد شائولین پرداختند. این برای نخستین بار بود که راز معبد فاش می شد. 


        در سرزمین پهناور چین فرمانروایانی بودند که ورزش های رزمی را خطری بزرگ برای خود می دانستند و انجام کار آن را ممنوع کردند اما بودند حمکرانانی که خود از انجام آن لذت می بردند. براساس نوشته های تاریخی در دوران سلسله های شانگ و ژو سربازان برای افزایش مهارت های خود حرکات ووشو را انجام می دادند. همه ساله نیز در فصول بهار و پائیز مسابقه های کشتی خاصی به نام «جیائو» برگزار می شد تا از این طریق سربازان نمونه انتخاب شوند. رفته رفته حرکات با شمشیر هم به فنون قبلی افزوده شد و با ظهور گروه های نمایش خیابانی «لوکی» این ورزش گسترش زیادی پیدا کرد.
        شکوفایی ووشو
        مورخان بهترین دوران شکوفایی ووشو را میان سال های ۱۹۱۲ تا ۱۹۴۹ که دوران سلطنت سلسله های کینگ و مینگ بود می دانند. در این سال ها انجمن های بسیاری برای ووشو در چین تشکیل شد. در سال ۱۹۲۸ بود که انستیتو مرکزی ووشو به وسیله دولت جمهوری در نان جینگ به وجود آمد و در سال ۱۹۳۸ نخستین تیم ملی چین در المپیک برلین یک مراسم نمایشی اجرا کردند. ووشو با به وجود آمدن جمهوری خلق چین به عنوان بخشی از فرهنگ اجتماعی چینی ها درآمد. درسال ۱۹۵۶ بود که انجمن ووشو چین در پکن تشکیل شد و با گسترش حرکاتی مانند فرم ساده تای چی چوان، چانگ چوان، حرکت شمشیر پهن و باریک، نیزه و چوب در سطح مبتدی، متوسط و عالی کمک شایانی به همگانی شدن این هنر رزمی کرد. دو سال بعد هم نخستین قوانین ووشو تنظیم شد و با هدایت کمیسیون ورزش و تربیت بدنی ایالتی و انجمن ووشو چین، اتحادیه ها، انجمن ها، مدارس ووشو، انجمن های تحقیقاتی، تیم های حرفه ای و آماتوری تشکیل شدند که شبکه عظیمی از فعالیت های جمعی این رشته را شامل می شد. حتی تیم ها و انجمن های ووشو در برخی از کالج ها تشکیل شدند و برخی از مؤسسات پا را فراتر نهادند رشته تخصصی ووشو را برای دانشجویان رشته های لیسانس و فوق لیسانس دایر کردند. تا این که در سال ۱۹۸۴ درجه استادی ووشو به وسیله مجلس ایالتی تعیین شد. با تصویب دولت چین در سال ۱۹۸۶ انستیتو تحقیقات ووشو چین به عنوان عالی ترین مرجع، هدایت تحقیقات فنی و آکادمیک در این رشته را عهده دار شد. چینی ها که دوست داشتند این ورزش سنتی خود را به جهانیان معرفی کنند تورنمنت های فراوانی را برپا کردند و در سال ۱۹۸۷ نیز نخستین دوره مسابقه های آسیایی این رشته رزمی را در یوکوهاما ژاپن برگزار کردند. همزمان فدراسیون آسیایی ووشو (
    WFA) تأسیس شد. هنگ کنگی ها در سال ۱۹۸۹ م میزبان دومین دوره رقابت های قهرمانی آسیا شدند. در سال ۱۹۹۰ که چین میزبان بازی های آسیایی را برعهده داشت ووشو رسماً به عنوان یک رشته بین المللی معرفی شد. فدراسیون جهانی این رشته IWUF نام دارد که نخستین دوره رقابت های زیرپوشش خود را در سال ۱۹۹۱ برگزار کرد.
        تفاوت سبک ها
       چینی ها با توجه به گستردگی سرزمین شان حرکات ووشو را در نواحی مختلف با سبک های خاصی پی گرفته اند. سایت تای چی چوان دراین باره می نویسد: رشد و گسترش ووشو در نقاط مختلف چین تحت تأثیر شرایط اقلیمی و جغرافیایی قرار گرفته و بسته به شرایط اقلیمی تکنیک های مختلفی را بسط وپرورش داده است که در اصطلاح به سبک های شمالی و جنوبی معروف شده اند.
        وقتی به مطالعه علت نامگذاری این سبک ها می پردازیم به نکته های جالب توجهی می رسیم. این که چقدر ووشو با زندگی مردان این دیار عجین شده است. سرزمین های شمالی چین بیشتر به صورت جلگه و دشت های وسیع است و مردم این سرزمین ها امکان اجرای حرکاتی باز همراه با دویدن، پرش، جهش، معلق زدن و ... را دارند. بنابراین تکنیک ها و سبک هایی که در این مناطق رشد کرده اند دارای ویژگی هایی چون حرکات باز، سریع، چابک و پر قدرت، ضربات بلند دست و پا و ... هستند. حرکات متعدد با سلاح های کوتاه و بلند هم در این مناطق رشد کردند. از مهم ترین سبک های شمالی ورزش ووشو باید به چانگ چوان اشاره کرد.
        به جنوب چین که سفر کنیم با شرایط متفاوتی مواجه خواهیم شد. رودخانه ها، کوهستان ها، جنگل ها و مرداب ها و ناهمواری ها این مناطق را دربرگرفته اند. ویژگی های حرکات این سرزمین ها حرکات سریع، اعمال قدرت، استقرارهای محکم و استوار و موضع گیری های خوب بدن در واکنش به حملات مختلف از هر سو، ضربات بسیار فشرده و سریع و انفجاری، ضربات و مشت های کوتاه و فریادهای بلند را شامل می شود. بی جهت نیست که مردمان این مناطق با چنین حرکاتی خو گرفته اند. اغلب آنها صیاد و ماهیگیر هستند و کمتر به دویدن نیاز دارند. نانچوان از مهم ترین سبک های جنوب چین است.
        حرکات ووشو به طور معمول با استفاده از قدرت عضلات و مفاصل و نیز نیروی تنفس و تمرکز قوای ذهنی انجام می گیرد. سیستم های سخت و نرم که سبک های وی چیا و نی چیا را شامل می شوند به طور معمول در سیستم های سخت از تکنیک هایی مثل مشت زدن، لگد زدن، پرتاب کردن، غلبه کردن، تسلیم شدن و حرکات یورش براساس قدرت و نیز اعمال نیروهای ماهیچه ای، افت و خیزهای تند و خشن است اما در سیستم های نرم چنین چیزی مشاهده نمی شود. از دیدگاه حرکتی تمرین های ووشو به چند بخش تقسیم می شود. در بخش فرم که با سلاح یا دست خالی و مبارزات گروهی هستند مشت زدن، لگد زدن، پرتاب کردن، غلبه کردن و تسلیم شدن وجود دارد. قسمت دست خالی ووشو نیز شامل همه هنرهای رزمی اعم از چانگ چوان، تاس چی چوان، نان چوان، پاکواژان، باجی چوان، شائولین چوان، چو جیائو چوان، ویتنگ چوان، ژیانگ ژی چوان است. سومین بخش تمرین با سلاح ووشو است شمشیر پهن و باریک، سلاح های بلند مثل نیزه، چوب، سلاح های دوتایی مثل جفت، شمشیر پهن و سلاح های انعطاف پذیر مثل شلاق ۹ تکه و چوب ۳ تکه در این قسمت به کار گرفته می شوند. مبارزه گروهی مسلحانه و مبارزه آزاد (سان شو) از دیگر قسمت های تمرینات ووشو است.
        نفوذ ووشو به ایران
        حسین داودی پناه (داداشی) که از پرسابقه ترین اساتید کونگ فو توآ در ایران است و مطالعات زیادی پیرامون هنرهای رزمی داشته است به عنوان پایه گذار ووشو در ایران شناخته می شود. در سال ۱۳۶۶ بود که اداره کل تربیت بدنی تهران به پیشنهاد داداشی برای راه اندازی ووشو پاسخ مثبت داد و این رشته با عنوان «تای چی چوان» و دفاع شخصی مجوز فعالیت گرفت. دو سال بعد نیز با تأیید سازمان تربیت بدنی انجمن تای چی چوان تأسیس شد و بعدها نام آن به انجمن ووشو تغییر یافت. پس از تشکیل فدراسیون جهانی ووشو در سال ۱۳۷۰ و با تلاش های کمیته ملی المپیک، ایران به عضویت این فدراسیون بین المللی درآمد و در سال ۷۱ نیز به جمع اعضای کنفدراسیون آسیا پیوست. در همین سال داودی پناه مدال طلای فستیوال بزرگ جهانی ووشو در چین را کسب کرد. فدراسیون ووشو در ایران برای نخستین بار به ریاست بهزاد کتیرایی درسال ۱۳۸۳ تأسیس شد.
        

    وینگ چون

     wing chunwing chun Sayahomiswing chun

    وینگ‌چون (به چینی: 永春) که معنای تحت اللفظی آن «مناجات بهاری» یا «بهار جاودانه» است)، یکی از محبوبترین سبک‌های هنرهای رزمی چینی است. مطابق روایت‌هایی که درباره ریشه اصلی این سبک نقل می‌شود، یکی از راهبه‌های معبد شائولین به نام نگ مویی نقشی کلیدی در طراحی این سبک و آموزش آن به زنی جوان به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) داشته‌است و به همین جهت به هنر نگ مویی نیز معروف است[۱].

    وینگ تسون (انگلیسی: WingTsun) نوعی خاص از طرز نگارش واژه وینگ چون (انگلیسی: Wing Chun) می‌باشد. اگرچه این کلمه به صورت وینگ تسون نوشته می‌شود اما همان وینگ چون خوانده می‌شود.

    در ایران نیز برای برای جداسازی این سیستم از سیستم‌های مشابه به جای خواندن واژه Wing Tsun به صورت وینگ تسون از اصطلاح وینگ چون دبلیو تی (WT) استتفاده می‌کنند.

    این نحوه نگارش تنها برای متمایزسازی نحوه مدرن آموزش در سیستم WingTsun با سیستم‌های با نام مشابه سبک انتخاب شده‌است.

    WingTsun Kung Fu یا Wing Tsun (که بطور مختصر WT نیز نوشته می‌شود) یکی از شاخه‌های وینگ چون کونگ فو است که توسط استاد بزرگ لئونگ تینگ گسترش داده شده‌است.


    فهرست مندرجات

    معرفی

    مهم‌ترین هدف وینگ چون واقع گرایی در سیستم دفاع شخصی می‌باشد. وینگ‌چونبه جای تاکید بر تکنیکهای مبارزه بر روی اصول انرژی و مبارزه تکیه می‌کند.

    ایده اصلی این است که، تحت فشار و استرس مبارزه، غیر ممکن است که از طریق بینایی جهت دقیق و سرعت یک حمله را تشخیص داده و تصمیمی هوشمندانه با استفاده از روشی موثر در مفابل حمله حریف گرفت. این تصمیم باید در زمانی کوتاه و قبل از فرود آمدن حمله حریف گرفته شود. ترجیحاًَ شخص باید بلافاصله حمله‌ای را مستقیماً و محتاطانه طراحی کند. این واکنش‌های غیرارادی است که تعیین می‌کند در صورتیکه حمله حریف در ادامه خطرساز شود، واکنش چگونه باشد. چی سائو یا «دستان چسبان» به هنرجو یاد می‌دهد که چگونه به طور غیر ارادی در برابر سرعت، نیرو و جهت یک حمله بر مبنای حس لامسه (حسی که مغز بسیار سریع تر از حس بینایی آن را پردازش می‌کند)واکنش نشان دهد.

    نام

    Wing Tsun (که همان وینگ چون خوانده می‌شود) نوع خاصی از طرز نگارش عبارت چینی 咏春 (که به معنای تحت اللفظی «مناجات بهاری» است، اما «بهار جاودانه» نیز خوانده می‌شود) است که بطور عادی wing chun نوشته می‌شود. این شیوه نگارش توسط بنیانگذار این شاخه از وینگ چون یعنی استاد بزرگ لئونگ تینگ به منظور متمایزسازی این شاخه از دیگر شاخه‌ها تعیین شده‌است. WingTsun (بدون فاصله بین دو واژه) به عنوان مارک تجاری انجمن بین المللی وینگ چون (IWTA) به ثبت رسیده‌است.

    اصول مبارزه

    اصول هشت گانه وینگ چون سنگ بنای یک سیستم دفاع شخصی تهاجمی را تشکیل می‌دهد که به فرد اجازه تطبیق با اندازه، قدرت و سبک مبارزه‌ای حریف را می‌دهد. اصول انرژی

    ۱-برو جلو: فوراً به منظور تماس با اندام حریف به جلو پیشروی کن(به منظور بکار افتادن رفلکس‌هایی که در چی سائو آموزش دیده می‌شود) یا حتی فرای آن برای اول ضربه زدن به حریف. این انفعال غیرمنتظره ابتدایی حریف را اغلب متعجب می‌کند و مبارزه را به فاصله نزدیک تبدیل می‌کند جاییکه عکس العمل‌های حسی بر عکس العمل‌های بینایی حکمفرمایی می‌کند و صد البته جاییکه وینگ چون کار حرفه‌ای احتمالاً در آن منطقه بر حریفش برتری دارد.

    ۲-به حریفت بچسب: اگر در ابتدا نتوانستی به حریفت ضربه‌ای واردکنی و او را از کار بیندازی. به جای تماس برقار کردن با بدن حریف غیر (غیر از سر و گلو) سعی کن به او بچسبی. غالباً اواین عضوی که با آن تماس پیدا می‌کنید دست حریف می‌باشد حالا که با دست حریف تمای پیدا کرده‌اید او چگونه می‌تواند بدون اطلاع شما حمله‌ای را با دستش اجرا کند؟

    ۳-در برابر نیروی بزرگ‌تر تسلیم شو: از آنجا که هیچکس نمی‌تواند مطمئن باشد که از هر حریفی که در پیش رو دارد قوی تر است، شخصی باید به شیوه‌ای آموزش ببیند که حتی در برابر حریف قوی تر پیروز باشد. چی سائو مانند بک معلم حرفه‌ای یاد می‌دهد که چگونه در برابر حمله حریف واکنش‌های لازم را نشان دهید.وقتی که حقیقتاً حمله حریف از شما قدرتمندتر است، آموخته‌های شما در چی سائو به بدن شما می‌گوید که از مسیر حمله حریف کنار بروید و زاویه دیگری را برای حمله پیدا کنید.

    ۴- حریفت را تعقیب کن: متعاقب اصل اول در صورتیکه حریف عقب نشینی کرد، واکنش فوری یک وینگ چون کار ادامه به حرکت رو به جلویش است، نه اینکه به حریفش اجازه دهد تا خودش را پیدا کرده و فرصتی هر چند اندک برای تجدید نظر در استراتژی حمله اش پید کند. بسیاری از سبک‌ها که تکیه بر سرنخ‌های بصری دارند ترجیح می‌دهند که یک گام به عقب بگذارند، اندکی صبر کنند و حماه‌های بعدی را طرح ریزی کنند که معمولاً می‌توان به این نکته در مبارزات ورزشی و تورنممنتی پی برد.

    اصول انرژی

    ۱- از نیروهای خودی رها شو: کاملاً ضروری است که فرد به منظور حرکت انرژیک و واکنش به موقع در برابر حمله حریف ریلکس باشد.وقتیکه عصبی هستید، نیروهای خودی مثل یک ترمز عمل می‌کنند.پس در ابتدا باید از قید نیروهای خودی خلاص شوید تا بتوانید با چالاکی حرکت کنید.

    ۲-از نیروهای حریفت رها شو: این اصل شبیه به اصل سوم مبارزه‌است. وقتی حریف می‌خواهد از قدرتش برای پایان دادن به مبارزه استفاده کند، تقلا برای مقاومت کردن در برابر قدرت حریف واکنش مناسبی نیست بلکه واکنش مناسب، خنثی کردن نیروی حریف با دور کردن نیروی حریف از بدن یا دور کردن بدن از آن می‌باشد.

    ۳-از نیروی حریف بر ضد خودش استفاده کن: از نیرویی که حریف به شما تقدیم می‌کند، بهره بگیرید. اکر حریف شما را به طرف خودش می‌کشد از آن نیرو به عنوان قسمتی از حمله تان استفاده کنید. یا اگر حریف شما را به سمت چپ هل داد مثل یک در چرخان عمل کنید و از آن نیرو در حمله‌ای با دست راست استفاده کنید.

    ۴-نیروهای خودی را اضافه کنید: علاوه بر قرض گرفتن نیروی حریف، می‌توانید نیروی خودتان را به آن اضافه کنید.

    همان قدر که عکس العمل‌ها در یک دفاع شخصی بیانگر پیشرفت هستند، اصول قدرتی نیز باعث پیشرفت هر چه بیشتر هستند به طوریکه یک هنرجوی وینگ چون طی سالیان تمرین همه آنها را مد نظر دارد. اولاً: تمرین فرم و تعداد زیاد مشت برای یادگیری ریلکسیشن در مبارزه (به منظور ضدحمله بر مبنای حس لامسه) و زدن مشت بدون تنش. ثانیاً ساعت‌های بیشمار تمرین چی سائو به منظور افزایش توانایی در رها کردن نیروی خودی و قرض گرفتن نیروی حریف و در آخر تمرینات قدرتی خاص WT برای افزایش هر چه بیشتر قدرت مشت و ضربات.

    متد آموزشی وینگ چون بر مبنای توسعه رفلکس‌ها یا همان عکس العمل‌های بدن است. روش‌های آموزش در غالب‌های متنوعی دسته بندی می‌شوند که تعدادی از آنها پس از گذراندن دوره هنرجویی و اخذ درجه استادی یاد گرفته می‌شود.

    چی سائو

    چی سائو (黐手) یا «دستان چسبان» یک اصل و همچنین تمرینی است که به منظور توسعهٔ رفلکس‌های خودکار و یا عکس العمل‌های غیر ارادی در مبارزه استفاده می‌شود. این شکل منحصر بفرد از تمرین مستقیماً با اصول وینگ چون در ارتباط است و در منطقه‌ای انجام می‌شود که مبارز با حریفش در تماس است. با برقراری تماس، بدن مبارزه نسبت به تمامی حرکات حریف حساس می‌شود. چی سائو در ادامه با تمرینات لات سائو تکمیل می‌شود.

    لات سائو

    لات سائو یا تمرین «دستان غلتان»، در منطقه ایست که دو هنر جو تماس شان را با یکدیگر حفظ می‌کنند در حالیکه تکنیک‌های مختلف را اجرا می‌کنند. به‌وسیله این تمرین دو هنرجو تغییرات در مکانیک، فشار و شدت حرکت بدن حریف را احساس می‌کنند. افزایش میزان حساسیت که توسط این تمرین بدست می‌آید، یه هنرجو کمک می‌کند تا به طور غیر ارادی و بدون فکر کردن، حمله و ضد حمله اش را علیه حریف با دقت، سرعت و تکنیک مناسب اجرا کند. این فرآیند می‌تواند نوعی حافظه ماهیچه‌ای نامیده شود.

    بواسطه لات سائو یک مبارز وینگ چون می‌تواند چگونگی حرکات حریف را بدون نگرانی از آسیب دیدن خودش و حریفش بررسی کند.به همین علت است که لات سائو یکی از قسمت‌های کلیدی در آموزش وینگ چون است.

    لات سائو تمرینی برای میزان حساسیت به منظور کسب واکنش‌ها ی خاص غیر ارادی در چی سائو است.

    اگرچه یک فرد عادی ممکن است به این تمرین مثل یک نوع مبارزه بنگرد، اما یک هنر جوی وینگ چون به هیچ عنوان نگرش مبارزه‌ای نسبت به این تمرین ندارد، بلکه آن را به عنوان نوعی تمرین هدفمند جهت افزایش واکنش پذیری در مبارزه در نظر می‌گیرد.

    فرم‌های مقدماتی

    فرم‌های مقدماتی وینگ چون در بستهٔ آموزشی دوره شاگردی قرار دارد، کاربرد و تکنیک‌های بیشتر در فرم‌های بعدی آموزش داده می‌شوند. در متد وینگ چون هدف هر دوره، آموزش در حد نیاز هنرجو می‌باشد، از این حیث که در هر دوره، آموزش بر مبنای آن چیزی است که از قبل هنرجو آموخته‌است. بدین ترتیب فرد به سرعت درک بیشتری نسبت به داشته‌های قبلی و جدیدش پیدا می‌کند.ممکن است هنرجو در ابتدا قسمت‌های مقدماتی راوقتی که آموزش می‌بیند، بطور کامل درک نکند (اگرچه با توضیحات مربی با توجه به درجه اش درک محدودی نسبت به آنها پیدا می‌کند)، به هر حال آموزش‌های اولیه به عنوان شالودهٔ اصلی در درجات بالاتر محسوب می‌شود.

    سیو نیم تائو

    سیو نیم تائو یا «فرم ایده‌های کوچک» شامل فرم پا به همراه حرکات سنتی دست می‌باشد.

    چام کیو

    فرم‌های پیشرفته

    چی سائو فرم‌های گوناگونی دارد که قسمتی ار آنها تنها وقتی آموزش داده می‌شود که فرد به یک مربی باصلاحیت تبدیل شده باشد. در زیر جزئیات بیشتری در مورد فرم‌های پیشرفته وینگ چون می‌خوانید:

    بیو جی

    بیو جی (به معنای «انگشتان پیشرو») کاربرد تکنیک‌های دست(منظور از دست در اینجا، کف دست می‌باشد) باز را در بر می‌گیرد.(در مقابل تکنیک‌های دست بسته(همان مشت))یه همین خاطر است که این اسم بر آن نهاده شده‌است.

    آدمک چوبی

    موک یان جونگ لفظ به لفظ به معنای «ستون چوبی که به عنوان یک آدمک استفاده می‌شود» می‌باشد، در واقع جای یک حریف فرضی تمرینی را می‌گیرد. اگرچه آدمک چوبی را نمی‌توان به عنوان یک حریف هوشمند در نظر گرفت اما می‌تواند نماینده نیرو و انرژی حریف باشد.

    سیستم درجه بندی

    یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته اش می‌باشد. در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش می‌دهند، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است. بگونه‌ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود.

    بر خلاف مدل آموزش سنتی استاد-شاگردی که یک شاگرد سالها یا حتی تا اخر عمر به دنبال استادش بود، متد آموزشی IWTA به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه تحصیلات کامل را دریافت کند. یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند (که یک امتیاز ناعادلانه‌است)، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد.

    درجات شاگردی

    دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود.

    درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود، به سه بخش تقسیم می‌شود:

    درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارتهای پایه‌ای در سه فاصله مبارزاتی

    • درجه یک - مبانی اصولی سبک و مهارتهای حرکتیف درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو
    • درجه دوم - مبارزه در فاصله دور به همراه پل زدنها، کل «سیو نیم تائو»
    • درجه سوم - گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی
    • درجه چهارم - گذار از از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیکو شروع فرم «چام کیو»

    درجات ۵ تا ۸،

    • درجه پنجم - حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان بل هر دو دست
    • درجه ششم -
    • درجه هفتم -
    • درجه هشتم -


    درجات ۹ تا ۱۲، کاربردها

    • درجه نهم - در مقابل تک مهاجم
    • درجه ده - در مقابل دو مهاجم
    • درجه یازدهم - در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد
    • درجه دوازدهم - در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد


    در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در درجه ۸) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند.مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه‌است، که بسته به مدرسه‌ای که هنرجو تحت تعلیم است، درجه ۸ و ۹ می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردی وریمی در این بین وجود ندارد.

    در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری برای درجه ۵ تا ۸ و مشکی برای درجه ۹ تا ۱۲.

    درجات مربیگری

    در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته ئینگ چون WT آغاز می‌کند.

    • بیو جی
    • مئک یان جونگ (آدمک چوبی)
    • لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه ای» یا چوب بلند)
    • بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل)

    سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود:

    ۱. ۱ تا ۴ تکنسینی

    ۲. ۵ تا ۸ پراکتسینی

    ۳. ۹ تا ۱۲ فیلسوفی

    هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود. از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی به خوبی درک کرده باشد.


    تشکیلات و ترقی

    سازمان رسمی و فراگیر وینگ چون با نام انجمن بین المللی وینگ چون می‌باشد. اداره مرکزی وینگ چون درهنگ کنگ است که توسط استاد بزرگ لئونگ تینگ رهبری می‌شود. انجمن بین المللی وینگ چون در بیش از ۶۰ کشور دنیا شعبه داشته و طرفداران بسیاری در دنیای غرب دارد. امروزه بیش از ۲۰۰۰ مدرسه وینگ چون تنها در اروپا وجود دارد، که بیشتر آنها در کشور آلمان و همسایگانش می‌باشد.با بیش از ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ هنرجو در سرتاسر دنیا، انجمن بین المللی وینگ چون یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های هنرهای رزمی می‌باشد. سازمان این رشد و ترقی را اساساً مدیون شاگرد ارشد آلمانی لئونگ تینگ، یعنی کیت کرنشپشت می‌باشد. سازمان اروپایی وینگ چون در قصر لانگنزل در کشور آلمان واقع شده‌است که بطور تمام وقت و بیش از ۶ ساعت در روز، وینگ چون را به هنرجویان علاقه مند آموزش می‌دهد. در اروپای شرقی، وینگ چون از سال ۱۹۸۵ حضور دارد که مرکز اصلی اش کشور مجارستان می‌باشد.

    کاربردی بودن

    آموزش وینگ چون به نیروهای امنیتی یگان‌های ویژه پلیس و بادی گاردها

    از ویژگی‌های اساسی وینگ چون کاربردی بودن آن است. بطوریکه توسط نیروهای پلیس بیش از ۵۶ کشور دنیا بکار گرفته شده‌است.در این میان آن چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌نماید، حضور اکثر قریب به اتفاق نیروهای امنیتی کشورهای توسعه یافته در لیست وینگ چون کاران می‌باشد. به عنوان مثال:

    ۱- آمریکا: تکاوران تفنگدار دریایی آمریکا (U.S Marin Corps)، تیم رهایی گروگان FBI و CIA

    ۲- بریتانیای بزرگ(انگلستان): sas

    ۳- روسیه: SOBR

    ۴- فرانسه: RAID، GIGN

    ۵- آلمان: GSG۹، SEK، PSK، MEK، PSG و...

    ۶- ایتالیا: NOCS، GIS

    ۷- اسپانیا: GEO

    ۸- چین: پلیس هنگ کنگ

    ۹- هلند: BBE، BSB، Rk

    ۱۰ سوییس: Enzi an، Argus، Barracuda

    ۱۱- و...

    این تنها گوشه‌ای از نیروهای امنیتی می‌باشد که از وینگ چون جهت دفاع غیر مسلحانه بهره می‌گیرند. در حال حاضر بیش از ۷۵٪ نیروهای امنیتی اروپایی یا به طور کامل مشغول فراگیری وینگ چون می‌باشند و یا اصول و تعدادی از تکنیک‌های برگزیده آن را آموزش می‌بینند.

    منابع

    1. [تاریخچه وینگ چون http://www.wingtsuniran.com/fwthistory.html]